Sayın Reis,

27 Mart 2006 tarihli mailinizi aldım. Peygamber Efendimiz hayattayken insanlar, kafalarına takılan bir soru zuhur ettiği zaman kendilerinden soruyorlardı. Peygamber Efendimiz vefat ettikten sonra yine çeşitli konularda sorular zuhur etti. Zamanın manen ve maddeten büyük olan şahısları bunları cevaplandırdılar. Bu cevaplar sırasında bazı nüans farkları ortaya çıktı. Mezhepler böyle doğdu. Bunları, hele günümüzde Türkiyedeki ve dünyadaki insanlar büyük bir iman açlığı ve boşluğu içindelerken, gündeme getirmenin hiçbir anlamı yok. Biz açlıktan ölmek üzereyken ayakkabımız üzerindeki toz bizi ne kadar ilgilendirir. Sorduğunuz soru beni yine üzdü. Mendil değiştirir gibi mezhep değiştirilmez ki. Bir mezhebe bağlanılır ve o yolda gidilir. Kusura bakmayın böyle sorular beni çok rahatsız ediyor. Terör ilk okullara kadar girmişken, çocuklarımız yanlarında taşıdıkları bıçakları can almak için birbirlerinin kalbine saplarken bunlar biraz fantezi kalmıyor mu? Lütfen beni anlamaya çalışın ıstırap içindeyim. Gözlerim yaşla dolu.

"Bıçak soksan gölgeme,
Sıcacık kanım damlar.
Gir de bir bak ülkeme
Başsız, başsız adamlar.

Ağlayın, su yükselsin
Belki kurtulur gemi.
Anne seccaden gelsin
Bize dua et e mi?"

Yeni maillerinizi bekliyor; selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :