Sayın Cevat Ergün,

25.9.2007 tarihli mailiniz aldım.

Kıymetli yavrum, başkaları ne der bilmem, ben şansa inanmıyorum. Allah’ın tecellileri var. Biz hayatımıza iyi, güzel ve doğru bir yön vermekle mükellefiz. Başkalarının şu’su var, bu’su var, hanı var, hamamı var, yatı var katı var, bunlar beni hiç ilgilendirmez. Ben, varolduğum sürece hep hayatıma bir yön vermekle yükümlüyüm. Gözü başkalarında olan, kendisiyle meşgul olmaya vakit bulamaz ki. Kimi zaman onları kıskanır, kimi zaman haset eder, çekemez, ondan sonra da kendi beceriksizliğini, salaklığını, tembelliğini gizlemeye çalışır, ben şanssızım der. Kur’an-ı Kerim’de “İnsan için kendi çalıştığından başkası yoktur” buyruluyor. Şans, sadece lügatlarda olan bir kelimedir. Ve benim lügatımda yeri yoktur. Artık isteyen şansa inanır, isteyen inanmaz. Bu benim dışımda bir olay. Ve beni hiç ilgilendirmiyor.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :