Sayın Sabiha Güneşol,

22.10.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, mailinde çok önemli bir konuya değinmişsin. Ne yazık ki bugün pek çok aile işin farkında değil. Eve değerli bir misafir geldiği zaman çocuklar, gençler ya hiç çıkmıyorlar, ya da ayak üstü bir hoşgeldin deyip gidiyorlar. Ben, bundan daha zararlı birşey düşünemiyorum. Bunlar çocuğun sosyalleşmesine, medenileşmesine kültür ve görgü sahibi olmasına engel olan çok kötü durumlar. Bahane hazır, çocuk ders çalışacak. Sanki o çocuk robot. Masasına oturduğu zaman derhal çalışmaya başlayacak. Yeryüzüne bugüne kadar böyle bir çocuk gelmedi. Ya gidip televizyon karıştırıyor, ya da sokağa çıkıp itlik ediyor. Bu ne biçim ana babalık, anlayamıyorum. Bir süre sonra başlıyorlar şikayetlere. Siz sebep oluyorsunuz. Bakalım evinize bir daha öyle bir insan gelecek mi. Bırakın çocuklar misafiri dinlesinler, istifade etsinler, sorular sorsunlar, birşeyler öğrensinler, artı elektrik alsınlar. İtirazları duyar gibiyim, ya gelen değerli bir insan değilse, be kardeşim o zaman ıvır zıvır adamları, abuk sabuk konuşan kimseleri niye evine alıyorsun? Onlarla niye konuşuyorsun? Zamanına yazık değil mi, onlardan alacağın eksi elektrik seni kirletmeyecek mi?

Çok küçük yaştan itibaren rahmetli annem beni gittiği yerlere götürürdü. Giderdim, annemin uygun gördüğü yere otururdum. Sonra çevredeki teyzeleri incelemeye başlardım. Bütün yönleriyle ruh tahlilleri yapardım. Bu bana çok şey kazandırırdı. Benim ilk okuduğum okullardır diyebilirim. Hayat, hayatın içinde öğrenilir. Hayatın dışında kalarak birşey öğrenemezsiniz. İnsan kelimesi üns kökünden geliyor. Ünsiyet, yakınlık, beraber olmak, bir olmak, görüşme hep bu kelimenin içinde. Meşhur bir şarkı vardır: “Biganelerle ünsiyet etme”. Biz, kendi çocuklarımızı ünsiyetten mahrum ederek onlara en büyük kötülüğü yapıyoruz. İnsanı insan eden yine insandır. Sade okula gitmekle, sade kitaplar okumakla bir insanın yetişeceğini sananlar gaflet, delalet, aldanış içindeler. Kezban Anneler, Azize Anneler, Ayten Anneler üniversiteye giderek mi veli oldular. Bugün nice aile okulu, üniversiteyi bir put haline getirmiş durumundalar. Hayata bakıyoruz caddeler başıboş gezen onbinlerce üniversite mezunuyla dolu. Ne olur gerçekleri görelim. Diplomalı cahiller değil hazret-i insanlar yetiştirelim.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :