Sayın Mustafa Güven,

30.10.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bir dağın önüne gidelim. Bağıralım, aptal dağ diyelim. Dağdan bize öyle yansı gelir. güzel dağ diyelim, aynı yansı gelir. hayat da bir dağ gibidir. Ona nasıl bakarsak, nasıl seslenirsek aynı cevabı alırız. Sevgi, sevgiyi, kin, kini, öfke, öfkeyi doğurur. Siz hayata ve o hayatın içindeki insanlara negatif baktığınz sürece ondan pozitif cevap almanız imkansızdır. Bu nedenle lütfen hayatı, insanları bir kenara bırakalım, önce kendimizi düzeltelim. Önce kendi içimizi, gönlümüzü arıtalım, temizleyelim. Mısri Niyazi diyor ki

“Ben sanırdım halk içinde hiç bana yar kalmamış

Ben beni terk eyledim, gördüm ki ağyar kalmamış”

Mesele burada efendim. Nefsimizi, egomuzu şöyle bir kenara bırakalım. Onunla didişmeyelim. Hayata, o güzel, o büyük, o muhteşem hayata edeple, saygıyla, hayranlıkla bakalım. Tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanları, hayvanları, bitkileri, eşya ve cemadatı sevgiyle, saygıyla, edeple, huşu ile, “ulu nazarla” kucaklayalım. Falanca bizi seviyor, filancı sevmiyor diye düşünmeyelim. Biz herkesi sevelim, herkesi kucaklayalım. Herkes için hayır dua edelim. Herkesin mutluluğunu isteyelim. Göreceksiniz ki o zaman bütün kapılar açılacak, karanlıklar aydınlanacak. Kur’an-ı Kerim’de “Nur gelince, zulmet gider” buyruluyor. Hayat bu efendim. Her gün hep ışığa doğru yürümek, karanlıkları gündemden çıkarmak, hayır söylemek, hayır yapmak, hayırla oturup, hayırla kalkmak. O zaman göreceksiniz ki siz dünyanın en mutlu insanı olmuşsunuz. Atalarımız,

“Hayır söyle işine, hayır gelsin başına”

derlerdi. Yüce Peygamberimiz, “Ya hayır söyle, yahut sus” buyuruyor. Yunus Emre,

“Nazar eyle ileri,

Pazar eyle götürü

Yaradılanı hoşgör,

Yaradandan ötürü”

diyor.

“Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” diyor. Biz hayata Yunusların, Mevlanaların gözüyle bakmadıkça hiçbir zaman mesut ve bahtiyar olamayız. Siz hiç psikologlara, psikiyatristlere giden insanların içinde mesut ve bahtiyar bir tek kişi gördünüz mü? Gördünüzse lütfen gösterin. Çünkü onların verdikleri ilaçlarla mutluluk yolunda bir adım gidemezsiniz. Giden varsa gösterin. Bütün mesele egoyu, nefsi bir kenara koyup güzellikler alemine, sevgiler, dostluklar ve kardeşlikler alemine yürüyebilmekte. Söyleyeceklerim şimdilik bu kadar. Kabul edip etmemekte özgürsünüz.

İsteğiniz üzerine telefon numaramı yazıyorum: (0312) 438 6645. Şunu iyi bilin ki bu telefon evrendeki yedi milyar insana açıktır. Çünkü o yedi milyar insan benim dostumdur, kardeşimdir, arkadaşımdır, canımdır, herşeyimdir.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :