Sayın Suzan Hanım,

1.11.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gösterdiğin ilgiye çok teşekkür ederim. Gerçekten sitemiz Türkiye’de ve dünyada eşi, benzeri olmayan bir site. Yedi milyar insana açık. Daha lise yıllarımdayken yazdığım bir şiirde

“Hepsinin derdini paylaşmaya hazırım

Ne kadar kederli varsa kainatta

Sarmak, sarmak ister onları kollarım

Sıcacıktan, kardeşçe, dostça”

diyordum. Gerçekten o gün yazdığım şiire Allah şahittir ömür boyu sadık kaldım. Bu siteyi kurarken de aynı ruh hali içinde işe başladım. İnsanların arasında din, dil, ırk, cinsiyet, milliyet, inanış farkı gözetmeden, tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanlara önce gönlümü, sonra sitemi açtım. Çok garip, gelen mailler bazan beni üzüyor, uykusuz bırakıyor, ıstırapları için gözyaşı döktürüyor. Ama onlardan ne ses, ne soluk bir daha gelmiyor. Ne Reyhan Kaya’dan, ne D.R.S Çağlar’dan, Kanada’daki mail gönderen kimselere kadar bu vefasızlık zinciri uzayıp gidiyor. Oysa onların hepsinin ıstırapları içimde kor gibi yanıyor. Nice insanlar var, genç, ihtiyar, kadın , erkek sabahleyin işe başlamadan önce muhakkak sitemizi okuyorlar. Okumadan hiçbir işe tevessül etmiyorlar. Ama ne hikmetse bir beş dakikalarını verip bir mail göndermiyorlar. Bu beni fevkalade üzüyor. Acaba diyorum, boşuna mı kürek çekiyoruz. Olay bu.

Yeni maillerini bekler, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :