Sayın “Gönül Dostu”,

4.11.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, rahmetli Şemsettin Yeşil, çok değerli bir ilim adamı ve mutasavvıf idi. Füyuzat, Kur’an-ı Kerim’in tasavvufi tefsiridir. Cumartesi günleri İstanbul Etyemez’de rahmetlinin babadan kalma konağında sohbetleri olurdu. Her hafta merhum eşim Rana Hanımla beraber trenle İstanbul’a gider, sohbeti dinler sonra yine trenle geri dönerdik. Bu yıllarca devam etti. O kadar güzel konuşurdu ki dinleyenlerin arasında heyecandan bayılanlar olurdu. Tadı hala damağımdadır o sohbetlerin. Fizik olarak da çok güzel bir insandı. Bakarken insanın gözü kamaşırdı. Çok da güzel giyinirdi. Giydiklerini yakıştırırdı. O yıllar hayatımın en güzel dönemleriydi. Cumartesi gecesini iple çekerdik merhumu dinleyeceğiz diye. Nur içinde yatsın. Allah’ın rahmeti, Peygamberin şefaati üzerine olsun.

Kıymetli yavrum, bizler Allah’ın sevgisinden yaratıldık. Sevgi, insan hayatındaki en kutsal duygudur. Sevgi, hayatın özüdür. Sevgisiz insanlar için Yunus Emre

“Taş gönülden ne biter”

der. Yalnız günümüzde o sevgi duygusu birçok negatif durumlarla karıştırılıyor, bulanık hale getiriliyor. Sevgiyi şehvetle karıştıranlar dünyanın en sefil insanlarıdır. Sevgi, insanı Allah’a götüren en temiz, en yüce duygudur. Sevgiyi içlerindeki tahakküm duygusuyla karıştıranlar ne kadar zavallıdırlar. Sevdiğine hükmetmek isteyenler dünyanın en aciz, en seviyesiz insanlarıdır. Sevgi ile saygı atbaşı beraber gider. Saygının olmadığı yerde kesinlikle sevgi yoktur. Var diyenler dünyadan haberi olmayan sefil insanlardır. Sevgi, ancak temiz, asil, yüce ruhlu insanların iç dünyasında doğabilir ve yaşayabilir. Kirli insanlar sevgiye tamamen uzaktırlar. Her gerçek sevgi eninde sonunda Allah’a ulaşır.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :