Sayın büyüğüm,

Hayat ilk bakışta insana anlaşılmazlıklarla dolu bir kaos gibi gelebilir. Savaşlar, yoksulluklar, binbir çesit zulümler bu hayatın ayrılmaz bir parçası. Fakat hayatın daha derinine indiğiniz zaman insanın her zaman hakettiğini bulduğunu görüyoruz.

İnsan en baştan bu dünyaya gelmenin sorumluluğunu üzerine almış ve üzerine dağların ve göklerin bile almaya çekindiği bir emaneti yüklenmiştir. Kuran'ın ifadesiyle insan cahil ve zalim olduğu için bu emaneti yüklenmiştir.

İnsan doğarken hakettiği ailede ve ortamda doğuyor. Hepimiz ruhsal olarak eksik varlıklarız, insanın ruhsal tekamülü neyse ona göre bu dünyada yaşam buluyor.

İnsan hakettiği biçimde yaşıyor. Çalışmasına, bilgisine, erdemlerine, kusurlarına göre hayatta karşısına farklı durumlar çıkarılıyor. Yoksa insan doğmadan önce her anı kararlaştırılmış bir varlık değil.

İnsan hakettiği biçimde ölüyor, yine hakettiği biçimde diriltiliyor. Ve en sonunda hakettiği biçimde öbür alemdeki hayatına başlıyor.

Bizim hayatta ilk bakışta gördüğümüz tüm kötülükler, haksızlıklar, zulümler aslında kıl kadar ince bir adaletin sonucu. Bir de insana karşı çok büyük bir merhametle ve sabırla muamele eden bir Allah var. Gerçekte hiçbirimiz bu kadar nimete layık değiliz. Hele bu kadar kullukla hiç değiliz.

Sonuç olarak ben hayata baktığım zaman hiçbirimizin hiç bir şeyden şikayet etmeye hakkı olmadığını düşünüyorum.

Selam, sevgi ve saygılarımla

Yolcu

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :