Değerli Büyüğüm,

Uzun süredir bazı kimseleri gözlemliyorum. Ve şu sonuca vardım.Bunları kitaplardan elbette okumuştum belki yüzlerce, ancak tecrübe etmediğim her bilgi beynimde sadece askı vazifesi görüyor. Ben konuya döneyim, insanlar Allah'tan uzaklaştıkları ölçüde hayatta maskara oluyorlar. Sahip oldukları mevki, zenginlik vs. eklentiler dahi onları kurtaramıyor. Kendileri her ne kadar bazı durumlarını kapatmak isteseler de, mimikleri, el-kol hareketleri, itiraz noktalarında savunmalarının elle tutulur olmaması ve bunları örtmek için, hiçbir şey olmamış gibi birtakım filozofça tavırlar takınmaları...

Bahsettiğim amca elli-ellibeş yaşlarında. Hocam sahte benliğimiz, belirli bir yaştan sonra yıkılamayacak kadar vahim bir duvar oluşturur mu?

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :