EFENDİM MERHABA

Nasılsınız sizi bayramdan beri arıyorum ama telefondan düşüremiyorum çünkü ben arife günü şanlıurfaya ordan da hemen köye geçtim. bayramı orda amcam ve kuzenlerim kardeşimle kutladım o kadar güzeldi ki anlatamam trafik yok gürültü yok bağıran koşturan kimse yok sadece 21 hane olan köy halkı vardı tabi her evde 8 çocuk olduğunu düşünürsek bayağı kalabalıktı hayatımda ilk defa gitiğim bu köyde insanların ne kadar saf ne kadar temiz yürekle karşılık beklemeden yaptıkları iltifatlar beni utandırdı ama malesef yaşadıkları bu yerde sadece ilkokul var 5. sınıfa kadar hepsi aynı sınıfta ders alıyor sonrada malesef kız çocukları okula 5 ten sonra gidemiyor. genç kızlar da tarlada çalışıyor. bayramda ziyarete gelen güzel insanlar genç kızlar hiç köyün dışına çıkmamışlar bu beni çok üzdü hemen kalkın urfaya gezmeye gidelim dedim ailelerinden izin alıp onları peygamberler şehri urfaya gezmeye götürdüm akşama kadar gezip gece yine döndük nasıl şaşıkındılar anlatamam onlar ki 1 saat süren bu şehri dahi görmediklerin itiraf edecek kadar yürekli o kadar şükürlü kullardı. size orayı nasıl alatsam bilmiyorum yeni doğan kuzunun ayakta dahi duramadığı anesinin yanından ayrılmayışını mı genç kızların tarlada çalışırken bir ağızdan söyledikleri türküleri mi, mis gibi kokan sebzeleri oksijen tüpü olan havasını mı neyi anlatayım şaşırdım ama bundan sonra her gün size yazarak paylaşacağım daha yeni urfaya geldim internet bulunca ilk işim size yazmak oldu.

Şehirden uzak yaşamak bana çok iyi geldi çok yer gezdim ama bu köyde yaşadığım mutluluk başkaydı insanlar5-6 sene olmuş elektirikle tanışalı ama çok şey değiştiğini söylüyorlar hayatlarında. nihayet geçen seneye kadar çeşmeden gelen su şimdi evlerden akıyor bunun vermiş olduğu mutluluğu o insanları yüzündeki ifadeleri anlatamam belki bu bizim için hiç önemli değil ama burdaki insanlar buna hep şükür ediyorlar bizler de neler içinde yaşıyor hala şikayet ediyoruz. ya helal olsun bize dedim sadece kendim. çocuklar hergün bir arada toplanıyor anne babalar hiç ilgilenmiyor onlar birlikte evin önünde oynuyor acıkınca bir karpuz alıp tarladan yere çalıyor onu oturup yeni yürümeye başlayan çocuktan tutun 6 yaşa kadar bir arada oynuyorlar tabi bizim bulunduğumuz evin önünde toplanıyorlar ama inanın ne ağlayan ne kapris yapan ne de bunu isterim diyen bir çocuk görmedim akşam olunca da eve gidiyorlar doğal anaokulu bu olsa gerek. sizi çok yordum yarın ve diğer günler köy gençkızlarını anlatacağım biz büyük şehirde yaşayan genç kızlar okuyup artık hala canım sıkılyor diyecekler mi bilmem asıl orada çocuk olmak genç olmak anne olmak ne zor. onları paylaşacağım sizlerle. sizi çok öpüyorum sizin yerinize şimdi de kebap yiyeceğim sizi çok öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :