Değerli Büyüğüm, Cemalnur Sargut Hanımefendi'nin bir radyo sohbetini dinledim. Orada şöyle söylediler : " Yüce Peygamberimiz halka erişmek için Hira dağında ki vuslattan ayrılmıştır. Peygamber için bir takım manevi mamurluklar, seyredilecek şeyler, çayırlar, akarsular, huriler, köşkler zaten kendi içindedir.Böyle bir ebedi meclis ve ölümsüz hayatı bırakıp boğazına kadar çamura batmış bir avuç kör, müflis, çirkin, mahrum ve münkirle, yani bizlerle meşgul olmaya ve bizlerin elinden tutup bataklıktan çıkarmaya,bu da yetmezmiş gibi bizlerin merkeplikten, bilgisizlikten ve körlükten böyle biricik Sultan'a, 'Senin sözünü dinledik ve sana bağlandık' diye onu minnet altında bırakmamıza ne zor tahammül edebilmiştir. Böyle bir hali sahip olduğu güzel hale nasıl değişirdi.Bundan daha zor birşey olabilir miydi? Ve bu durumdan Tanrıdan 'Ey Resul bildir' emri geldi. Peygamber Efendimiz miraçta Allah'a selam ve selavat ettiklerinde, Allah'ta,'Asıl benim selamım senin üzerine olsun Ey Habibim' dediklerinde Peygamber Efendimiz, 'Selam salihlerinizin de üzerine olsun Efendim' diye niyaz ettiler. Bunun üzerine Yüce Allah buyurdu ki, 'Sen öyle bir yerdesin ki oraya bugüne kadar ne bir peygamber ne bir büyük melek sığdı.Ama sen ve sana gönül verenler hepsi buraya sığdılar Ya Muhammed' derken Makam-ı Mahmud makamında Peygamberin kendi manası içerisine ,vücudunun Nuh'unun gemisine yerleşmiş bütün sevgililerini Makam-ı Mahmud makamına taşıdığını ve bütün sevgililere Makam-ı Mahmud'un nasib olduğu müjdesini de verir." Değerli Büyüğüm, siz de yani Resulullah Efendime gönül vermiş bir Kamil-i mürşid, bana, benim gibi, Sevgili Annemin tabiriyle "İş'e yaramaz" birine tahammül ettiğiniz için çok teşekkür ederim. Ellerinizden hürmetle öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :