Sayın büyüğüm,

Yazılarınızı yeni takip etmeye başladım. Karanlıklar içinde sürüklenen çağımız insanına  yardım eli uzatan sizin gibi insanlardan Allah razı olsun, sizlere sağlık ve güç versin.

İnsanlık içine düşmüş olduğu büyük bir karanlık nehirde hızla sürüklenmektedir.Bu nehir sapıklığın, küfürün, zulmün nehiridir. Sonu ise büyük bir felaket çağlayanıdır. Bazı insanlar boğulmamak için çırpınmakta, tutunacak bir dal aramakta, bazıları ise nereye sürüklendiğinin bile farkında  olmamaktadır. Kendilerini kurtaranlar diğer insanları kurtarmak için  bir dal, bir el uzatmakta fakat çoğu insan  sürüklenip gitmektedir. Çağlayana doğru nehir nasıl daha hızlı akarsa, bu nehir de asırlar geçtikçe  daha hızlanmaktadır. 21.yüzyıl belki de en hızlısı olacak ve her şeyin sonu gelecektir.

Beni en çok şaşırtan insanların kendileri kurtulmamış iken başkalarını kurtarmaya çalışmasıdır. İnsan ancak kendini kurtardıktan  sonra başkalarına faydalı olabilir. Bizim kendimizi  kurtulmuş saymamız için  öncelikle Allah'ın emirlerini ne kadar yerine getiriyoruz bunun muhasebesini yapmamız gerekmez mi? Zamanımızı nasıl  değerlendiriyoruz, ibadetlerimizi hakkıyla yapıyor muyuz, nefsimizi nasıl terbiye ediyoruz, bunların hesabını yapabiliyor muyuz? Bir rekat namazı tüm benliğimizle Allah'a yönelip, aşk ile kıldık mı? Her günümüzü bir öncekinden daha iyi bir insan olmak için yaşayabiliyor muyuz? Konuşmalarımız bir hayıra vesile oluyor mu? Komşularımıza ve akrabalarımıza yardım ediyor muyuz? Yeterince şükredebiliyor muyuz? Kendimizi  kibirden ve gururdan ne kadar arındırdık? 

Ben insanlığın durumuna ve sürüklendiği korkunç felakete baktığım zaman sadece tek bir şeyi düşünüyorum. Ben kendimi kurtarmak için  ne yapabilirim ? Çünkü ancak kıyıya çıktığım zaman tutunacak bir dal da ben uzatabilirim.

Selam, sevgi ve dualarımla

"Z"

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :