İyi akşamlar,

  Çevremde hiç kimseye danışamayacağım bir konuyu size sormak istiyorum. Benim için değerli olan birkaç akrabamın imalı sözleri bana çok ağır geliyor. İnsan yeğenini bu kadar üzer mi? Yetişkin bir insan olmama rağmen bana çocuk gibi davranılıyor. Kendi gözlerinin önündeki çocuklarının hatalarını sanki görmemezlikten geliyorlar. Hatta çocuklarının şımarıklık ve sorumsuzluklarının faturası adeta bana çıkıyor. Anne baba sözü dinlemeyen bu ergenlere sürekli benim göz kulak olmam bekleniyor. Bir insanın yaşının ilerlemesi onun ağzına her geleni çiğnemeden söyleyebileceği anlamına mı gelir. Acaba bunu onlara nasıl ifade edebilirim?

  Sonsuz saygılarımla

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :