Değerli Hocam ,

Öncelikle hürmetlerimi  ve selamlarımı sunarım.

Allah rahmet eylesin ben yakınlarda babamı kaybettim.Mekanı cennet olur inşallah.Yıllar önce  sizin bir televizyon konuşmanızı izlemiştim. Yanılmıyorsam bir misafirlik sırasında evsahibinin ya annesi ya babası ölmek üzere hasta yatağında yatıyormuş. Misafirler içerdeyken son durumuna bakmak üzere yanına geldiklerinde öldüğünü görmüşler. Fakat hiç bir şey belli etmeden yeniden misafirlerin yanına dönmüşler ve konuşmalarına devam etmişler. En yakının ölümünü bile bu kadar soğukkanlıkla karşılamak herhalde çok büyük ruhsal kuvvet ve iman gerektirir.

"Ölmeden önce ölünüz" diye bir hadisi şerif var. Ölümü emanetin bir teslimi olarak görüp, gerçek sahibine teslim etmenin bilincine daha bu dünyada varmamız gerektiğini anlatmak istiyor sanırım.Ölüm sadece beden elbisesinden kurtulup mana alemine geçmenin kapısı ise bizler mutlaka bu kapıdan geçeceğiz.Bu açıdan baktığımız zaman bütün bu dünyanın dertleri, sıkıntıları, koşuşturmaları hepsi sanal gözüküyor. Hiç bir şey gerçek değil. Bir şarkı vardı hani "Ölümden başkası yalan" diye. Bu hayat gerçekten yalan, ama ölümü hiç unutmadan dinimizin emrettiği gibi yaşamaya da devam edeceğiz. Ahiretin tarlası da bu dünya çünkü. Ne ekersek onu biçeceğiz. Çalışacağız,öğreneceğiz, kendimizi sürekli geliştireceğiz fakat ölümü her an yanı başımızda hissederek sanki bugün son günümüzmüş gibi yaşayacağız. Belki de ben bu satırları yazdıktan sonra öleceğim diyerek her an emaneti teslim etmenin bilincinde olacağız. Çünkü ölüm bize, bizden daha yakın.

Bir de tasavvufta insan kendini ölürken,mezara konurken ve yakınları başında ağlarken hayal etmesi ve düşünmesi tavsiye edilir. Bu konuda sizin düşünceleriniz nedir? "Ölmeden önce ölünüz" hadisini nasıl yaşamamız gerekir?

Saygılar ve sevgilerimle

Gurbetçi 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :