Sayın Merve Uyar,

13.12.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, insan ruhunun çalışması ve işleyişi hakkında hemen hemen hiçbir şey bilmiyoruz. Bildiğimizi sandıklarımız da bir zandan, bir vehimden, bir tahminden başka birşey değil. Ama insan oğlu bilmediği şeylere birtakım yakıştırmalarda bulunmaktan da uzak kalmıyor. Onun için bu konuda ileri geri fikir söyleyenlere pek aldırış etme. onları okuduktan veya dinledikten sonra gül, geç. Bu konuda hiçbirimizin hiçbirşey bildiği yok. Sen bilmediğin gibi, ben de bilmiyorum. Hiç aldırış etme. Hatta kafa da yorma. Çünkü birşey elde edemeyeceksin.

Gelelim sorunun ikinci kısmına.atila İlhan bir şiiirnde

“Anladım, imkansız şey

Bir insanın bir başka insanı anlaması”

diyor. Necip Fazıl, bir adım daha ileri gidiyor.

“Aynalar söyleyin bana ben kimim” diyor. İnsan bir sır küpü yavrum. Ne kimse bizi anlıyor, ne biz kimseyi anlyoruz. Hatta Necip Fazıl’ın dediği gibi kendi kendimizi dahi anlamaktan aciziz. Eski Yunan felsefe okulunun kapısında “Kendini tanı” yazıyordu. Başkalarının bizim hakkımızda söyledikleri ne dereceye kadar doğru, acaba onlar bizi görebiliyorlar mı, bizi tanıdılar mı? Yoksa ileri sürdükleri düşünceler realiteden uzak, sadece kendi iç dünyalarını yansıtan birtakım sözler mi? Bu nedenle yavrum, başkaları bizi sever sevmez, beğenir beğenmez, bu o kadar önemli değil. Ama önemli olan bizim hayatı, yaşamayı, varoluşu, inanları sevmemiz. Önemli olan bu. Necip Fazıl,

“Anladım san’at yalnız Allah’ı aramakmış

Marifet bu, gerisi yalnız çelik çomakmış”

diyor. Mes’ele şu yaşadığımız kainat içinde yeryüzündeki bütün insanları, bütün hayvanları, bütün bitkileri, bütün eşya ve cemadatı sevgiyle kucaklamamız.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :