Değerli Üstâdım Sabri Bey,

Esra Hanım ile yaptığınız merhum Necip Fazıl sohbetinizi okuduk.. "Mutlu Son" başlığını taşıyan son mesajınızı ve mesajda yer alan zâtı âlinize ait anekdotu okuyunca, duygu ve düşüncelerimi bir kardeşimle paylaştım..

Arkadaşıma şunu söyledim.. "Bir masanın ayağına dizimiz çarpınca, o masadan özür dileyecek ve onu öpüp okşayacak ruhâniyet nasıl bir ruhaniyet!! Bilecek ve yaşacak daha ne çok şeyimiz ve aşacak ne çok yolumuz var!!!"

Bunun üzerine, zekâsını takdir ettiğim arkadaşım hemen mukayese yoluyla bir ders çıkardı ve esası insan eğitimine uzanan bir örnek verdi hayatından... "Ben..." dedi, "...küçük çocuğum kafasını odanın kapısına çarptığında, onu teskin  ve teselli etmek maksadıyla kapıyı dövüyorum.. 'Bak oğlum, dövdüm işte; sus artık' diyorum.. Meğer, tersini yapmak ve eşyaya bile saygıyı öğretmek gerekiyormuş.." dedi...

Bu vesileyle, sizin ve bütün İslâm âleminin idrâk edeceğimiz Kurban Bayramını şimdiden tebrik ediyorum..

En kalbî saygılarımla,

Kardan Adam 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :