Sayın Özden Çiçek,

28.12.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, sevgi temasını ne kadar güzel işlemişsiniz. Okurken gözlerim doldu. Sevginin ismi bile beni heyecanlandırıyor. Her zaman, her yerde, her şeyde sevgi. Sevgi, bütün kapıları açan bir anahtar. Bir doktor, hastasına sevgiyle yaklaşsa, iyileşmeyecek hiçbir hastalık yoktur. Sevgiyle çözülemeyecek hiçbir problem olamaz. Yunus Emre

“Dağ ne kadar yüce olsa, yol onun üstünden aşar”

diyor. İyi bilelim ki bu yol sevginin yoludur. Eğer bir yemek çok güzel pişmişse muhakkak sevgiyle yapılmıştır. Sevgiyle yapılmayan bir helvanın bile tadı olmaz. Aile kavgalarını gazetelerde okuyor, televizyonlarda görüyor, çevremizden işitiyoruz. Hayretler içinde kalıyorum. Sevgi olan bir evde nasıl münakaşa olur? Merhum eşim Rana Hanım’la kırkdört yıl evli kaldık. Bir kere dahi münakaşa etmedik. Asli görevimiz birbirimizi sevmekti. Sevginin olmadığı yerde hiçbir güzelliğin olamayacağına inanıyorduk. Rana Hanım’ı o kadar çok seviyordum ki ölüm bile bu sevgiyi yarıda bırakamadı. Yine onu deliler gibi, çılgınlar gibi seviyorum. Bu sevgi hayatıma renk veriyor, ışık veriyor, güzellik veriyor. O sevgiden aldığım güçle gece demeden, gündüz demeden insanların yardımına, hizmetine koşuyorum. Sevgiyle pişmeyen bir çay sıcak sudan başka birşey değildir. sevgiyle pişmeyen bir çorbada hiçbir lezzet olamaz. Sevgiyle dikilmeyen bir elbise giyen insan için ıstırap olur. Sevgiyle bakılmayan bir tablo, sevgiyle dinlenilmeyen bir senfoni neye yarar? Ne olur yeryüzündeki bütün insanlar birbirlerini sevgiyle kucaklasalar. Sevginin sıcaklığında bütün dargınlıklar, kırgınlıklar, küskünlükler temmuz güneşi karşısındaki bir buz kalıbı gibi eriyiverse. Geriye sadece ama sadece sevgiler, dostluklar, muhabbetler kalsa. Ve biz de Şenay gibi

“Sev kardeşim, elini ver bana”

diyebilsek.

“Duyuyor, biliyor, inanıyorum ki

Yaşamak sevgilerle güzel

El ele tutuşup ilan edelim

Aşk gelicek, cümle eksikler biter”...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :