Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,

28.12.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, Allah rızası için iş yapmak o kadar önemlidir ki hayatta hiçbir şey onun yerini tutamaz. Hayatta öyle zamanlar oluyor ki bütün varlığınızla iyilik yapmak, hayır yapmak, mutlu etmek için sevdiğiniz, saydığınız ekmek gibi başınızda taşıdığınız bir kimse birden dönüş yapıyor. Size en büyük düşman gibi davranıyor. Bu fevkalade hassas, ince bir nokta. İnsan haliyle üzülüyor. Eğer o kimse yaptığı iyiliği, hayrı Allah rızası için yapmışsa bu durumdan fazla etkilenmiyor. “Yarabbi” diyor, “ben yaptıklarımı Senin rızanı kazanmak için yaptım. Başka hiç bir niyetim yoktu. Karşı taraf anlar, anlamaz, beni hiç ilgilendirmiyor. Yarın mahşer günü huzuruna çıktığımızda herşey ortaya çıkacak. Gerçekler anlaşılacak. Atlı kim, yaya kim, görülecek. Onun için ben işi Sana bırakıyorum Yarabbi deyip, yeniden Allah rızası için hayırlar, iyilikler peşinde koşmaya başlayacak. Halbuki bu kimse yaptıklarını Allah rızası için yapmamışsa ister istemez bu durumdan etkilenecek, birçok kimsenin yaptığı gibi belki de bir daha iyilik yapmamak için yemin edecek. Bu ne kadar kötü bir durum. İnsanın tekamülüne bu kadar engel olacak başka ne olabilir? Onun için kıymetli yavrum, ne yaparsak Allah rızası için yapalım. Ne söylersek Allah rızası için söyleyelim. Bu yol bizi selamete götürür.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :