İyi akşamlar Sabri amca; Yaklaşık bir saat önce size uzunca bir mail yazmıştım, tam 'gönder' tuşuna bastım ki internet bağlantısı kopuverdi, tabii tüm yazdıklarımda... Şimdi tekrar başladım yazmaya. Demin ki mailimi yazmadan evvel eşimin yazısını ve sizin cevabınızı okumuştum, okurken duygulanmıştım. Teşekkür ederim yazdığınız tüm güzel şeyler için. Ben iki gündür sitenizdeki maillere bakamamıştım, anneanneme sizin dediğiniz gibi bir doktor aradım; dün yaklaşık 15-20 civarı, konusunda uzman doktora mail attım mail adreslerini bulup. Aslında mail yazarken pek umudum yoktu cevap geleceğine ama 7-8 tanesinden cevap geldi, bazıları uzun uzun anlatmışlar, bilgi vermişler, okadar mutlu oldum ki anlatamam mailler geldikçe. İçimden ne kadar mütevazi, ne güzel insanlar diye geçirdim. Bugün işyerinde size, pek hoş olmayan ve sizi üzen o maile karşı yazı yazanların maillerini okudum. Öyle güzel yazmışlar ki...Eminim o yazıyı yazan kişi de sizi bir kerecik görmüş olsa, sizi tanımış olsa, bir sohbetinizde bulunmuş olsa o yazdıklarını yazamazdı, onlardan pişmanlık duyar, üzülürdü herhalde; oyüzden üzmeyin kendinizi. Ben her sabah işyerine yakın bir pastanede çay içiyorum, oturuyorum biraz işe gitmeden evvel. Orada çalışan herkesi tanıyorum, her sabah günaydınlaşıyoruz ama bunun dışında pek bir sohbetimiz olmadı herkes kendi işiyle meşgul olduğu için. Bu sabah da oturuyordum; biraz kafam meşguldü, biraz üzgündüm. Pek kimsenin anladığını sanmıyorum ama tam çayımı içerken çalışanlardan birinin bana gülümseyen gözlerle bakarak 'keyifler nasıl, nasılsınız' dediğini duydum. Ben de gülümseyerek teşekkür edip kendisinin hatrını sordum; çok kısa bir müddet konuştuk. Okadar samimi ve içten konuşuyordu ki sanki o an birden kafamdaki konu kaybolup gidiverdi o bir çift gülen gözle birlikte... Tüm kalbimle sevgi ve saygılarımı yolluyorum size.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :