Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,

28 Nisan 2006 tarihli mailinizi aldım. O kadar önemli bir konuya
değinmişsiniz ki bunun üzerinde değil günlerce, haftalarca, aylarca da
durulsa yine azdır. İnsan hayatının en kritik dönemi 7 yaşına kadar olan
zaman dilimi. Ne verilirse iyi veya kötü, güzel veya çirkin, bu dönemde
veriliyor. Ne yazık ki bugün çevremizde, çok çirkin, çok üzücü örnekler
görüyoruz. Köylü kentli, zengin fakir, okumuş okumamış, farkı olmadan,
istisnalar hariç çocuklar delicesine, çılgıncasına şımartılıyor. Geleceğin
firavunları yetiştiriliyor. İtirazları duyar gibi oluyorum. Efendim biz
çocuğumuzu sevmeyecek miyiz? Tabii seveceğiz, hem de çok seveceğiz. Ona bir
hükümdar gibi muamele edeceğiz. Saygı göstereceğiz. Ama asla, asla
çocuğumuzu şımartmayacağız. Evladını sevmeyen hayvan bile olamaz. Ama
evladını şımartan, geleceğin firavunlarını yetiştirenler de insan olamazlar.
Kimse darılmasın, gücenmesin, amacım kimseyi kırmak, incitmek değil ama çok
kötü örnekleri gördükçe içim yanıyor. Bu satırları bir uyarı olarak
yazıyorum. İsteyen gittiği çirkin, korkunç yoldan döner, isteyen bana
küfreder. Benim için hiç önemli değil. Ben bir ayağı çukurda, ölümünü
bekleyen bir insanım. Bu satırlardan amacım, sadece iyi, güzel, temiz
insanları uyarmak, dikkatlerini çekmek. Sizi en iyi dileklerle selamlıyor,
sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :