Selamun Aleyküm

Bir zamanlar bir camide Hoca vaaz veriyormus."Eger bir insan, nehrin üzerinden  yürüyerek geçecegine  kalpten iman ederse, o insan nehri yürüyerek geçer,iman bu kadar kuvvetlidir" demis. Bu vaazi dinleyen, iman ve ask dolu fakat  fazla bilgisi olmayan  bir köylü de sevinmis.Demek ki köyüme giderken artik yolu uzatmama gerek kalmayacak, nehirden yürüyerek geçerim diye düsünmüs.Nehire varinca Besmele çekmis ve yürüyerek geçmis.Artik köyüne giderken hep nehirden yürüyerek  geçiyormus.Bu, onun için yolda yürümek kadar normalmis.Bir gün caminin hocasi ile birlikte köye gidiyorlarmis. Köylü yine nehirden yürüyerek karsiya geçmis. Arkasina baktiginda hocayi kiyida görünce sasirmis. "Hocam sen neden gelmiyorsun ? " diye sormus. Hoca: "Evladim, o nehri geçecek iman sende var, bilgi ise bende var" demis.

Bu hikaye akil ve bilgi ile imanin farkini oldukca güzel anlatan bir hikayedir.Akil insani imanin kiyisina getiren bir vasitadir, o nehiri geçmek içinse akil aracindan inip, iman vasitasina  binmeye ihtiyac vardir .Akil ,bu kainattaki muhtesem ahengi ve düzeni görür ve bunun nasil ortaya çiktigini sorar.Eger nefsin ve gururun etikisi altinda kalmazsa, bunun ancak çok büyük kudrete sahip bir Yaratici tarafindan yaratilabilecegini idrak eder. Dolayisiyla akil ve vicdan sahibi her insan kendisine hiç dini bir teblig yapilmasa bile Allah'in varligini bulur. Kuran bu yüzden insani sürekli aklini kulanmaya davet etmektir.Allah'in varligini bulduktan sonra O'nun istedigi gibi yasamak ve hazreti insan olmak ise iman ve sevgi ile olur.Iman kiyisina geçen bir insan ,imanin ve sevginin derecesine göre yükselir,Bu yükseliste bir son nokta yoktur. Kurani Kerim, Nisa Suresi 136.ayette "Ey iman edenler,iman ediniz" buyrulmaktadir.Lütfen dikkat ediniz,iman edenler Kuran'in ve Resul'un yolunda yeniden imana davet edilmektedir. Bütün insanlarin üzerinde uzun uzun düsünmesi gereken bir ayettir. Allah ,insanlarin ne kadar iman ederlerse etsinler her gün daha ileriye gitmesini istemektedir. Bu hepimizin üzerinde askla yapilmasi gereken bir borç ve vazifedir.

Selam ve dua ile

Hanif

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :