Iyi aksamlar Sabri amca; "Mukarreb" isimli gönül dostunun yazdigi her iki mail de beni çok etkiledi! Aklima sizi ilk gördügüm an geldi. Sizinle dokuz sene önce dokuz-on kisinin bulundugu bir sohbette tanismistim. Annemin bir arkadasinin Istanbul'daki evinde... Hayatimin en farkli sohbetlerinden biriydi; degerli esiniz Rana Hanim da vardi. Tam karsinizda oturuyordum, siz konusuyordunuz. Herkes dinliyordu. Herkese baktim, herkes can kulagiyla sizi dinliyordu. Oraya gelmeden önce sizin hakkinizda bazi bilgiler duymustum. Tam karsinizda otururken, içimden "Allah'im" dedim, "Sabri Bey nasil biri bana göster" dedim; içimden bunu geçiriyordum, bir süre bunu geçirdim içimden sizi dinlerken. Siz konusurken gözlerinize bakiyordum, birden konusmalarinizla birlikte ürpermeye basladim, kalbim çarpmaya basladi. Ve sonra bu durum sohbet sonuna kadar devam etti. Ürperdim, ürperdim... Her sözünüzle,her cümlenizle ürperdim...Her sözünüz içime giriyordu sanki. Sanki her sözünüzle birseyler görüyordum; ürperdim, korktum... Ertesi günü sizi aradim telefonla, size sizden çok etkilendigimi söyledim. Bana dediniz ki "ben önce insanlara yaklasirim yavrum, baktim korkuyor aradan çekilirim." Yine ürperdim o cümleyle. Hep düsündüm ne demek istediniz diye, hala düsünüyorum. Bunlari anlatmak istedim Sabri amca. Ellerinizden saygi ve sevgiyle öpüyorum...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :