Kıymetli babacığım, sizi ve tüm gönül dostlarını sevgi ve saygı ile selamlıyorum. Yine her zaman olduğu gibi sabah mesaime başlamadan evvel siteye girip tüm mesajları okudum. Her geçen gün site mensubu kardeşlerimizin sayısının arttığını görmek, onların deneyim ve görüşlerini okumak ve tabi nihayetinde sizin yanıtlarınızı okumak aslında Allah'ın bir lütfu. Gönderilen maillerde eğer pusuladan en ufacık bir sapma dahi olsa, hemen doğru yolu göstermeniz o kadar büyük bir nimet ki Rabbime nasıl şükredeceğimi bilemiyorum. Vermiş olduğunuz her yanıt; Kur'an, Hadis ve Sünnet-i Seniyyenin hayata uyarlanmasından ibaret. Bir süredir düzenli bir şekilde Kur'an-ı Kerim meali okuyorum. Ve okudukça, aynı paralelliği tekrar tekrar yakaladıkça bunu daha iyi anlıyorum. Site mensubu arkadaşlarımla, seneler evvel bir sohbetinizde söylemiş olduğunuz bir sözü, anladığım kadarı ile paylaşmak istiyorum. O gün, yöneltilen bir soru üzerine, sizin kitaplarınızı okuyan, sohbetinizde bulunan bizlerin değiştiğini, ancak bu değişimin yavaş yavaş, zamana yayılı bir şekilde olması nedeniyle belki farkına varmadığımızı söylemiştiniz. Gerçekten, yazılarınız, kitaplarınız, konferanslarınız ve gönül sohbetleri sitesi bir okul. Hayat okulu. Öğrenilen bilgilerin satıhta kalmadığı, hayata nasıl uyarlanacağı konusunda tekrar tekrar örneklerin verildiği, yirmi dört saat hizmet veren sonsuz bir hazine. Her gün yalnızca bir yazınızı okuyarak güne başlamak bile, yaşanmış yada yaşanacak tüm olumsuzluklara rağmen o günümüzün ışık içinde geçmesine neden oluyor. Farkına vardığımız şeyler bunlar, kimbilir bizde daha bilmediğimiz ne değişiklikler oluyor. Bu siteyi uzaktan takip eden sevgili gönül dostlarının sizi dünya gözüyle de görmelerini çok isterdim. Şu üzerinde yaşadığımız, insanların birbirini dövecekmiş gibi sokakta dolaştığı dünyada, bulunduğunuz her ortamda insanların etrafınıza nasıl toplandığını, herhangi bir mağazaya girdiğinizde tüm tezgahtar ve müşterilerin sizinle sohbet edebilmek için etrafınızı nasıl çevirdiklerini, lokantadayken garsonların size hizmet için nasıl yarıştıklarını, civar masalardan müsaade isteyip masanıza oturan insanları görmelerini isterdim. Bu doğal bir durum aslında. İlkokulda öğrenmiştik. Bitkiler bile yönlerini ışığa çeviriyorlar. Bir arkadaşımın, sizinle konuştuktan sonra, "İçim cenaze evi gibiydi, düğün evine çevirdi..." dediğini hatırlıyorum. Allah sizi başımızdan eksik etmesin. Hürmetle ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :