Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,

18.1.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, otobüste oturan anne ve çocuk hepimizin rastladığımız günümüzün alçak, şerefsiz, namussuz, insan örneklerinden birisi. Allah onun belasını versin. Yarın yanındaki çocuk tarafından bir köpek yavrusu gibi bakımevine fırlatıldığı zaman hayatın ne olduğunu anlayacak. Köpekler gibi ağlayacak. Çünkü çocuğuna o kadar kötü örnek oluyor ki yarın o çocuk da aynen o canavar kadın gibi olacak. Hastalanıp yatağa düştüğü zaman “Ulan kocakarı” diyecek, “Allah senin belanı versin, defol git başımdan. Senden nefret ediyorum, senden iğreniyorum” diyecek. Bunlar insanlığın, medeniyetin, efendiliğin yüzkarası şerefsiz mahluklar. Onlar, hayatın tokatını yiyinceye kadar alçaklıklarına, hayasızlıklarına devam edecekler.

Kimde insana sevgi, saygı, hizmet aşkı yoksa o insan değildir. O hayvan da değildir. Gazetelerde görüyoruz, bazan bir köpek kimsesiz kalmış bir kedi yavrusuna sahip çıkıyor, onu emziriyor, seviyor, okşuyor. Acaba bu şerefsiz kadınlar, bu namussuz anneler bunları görüp utanmıyorlar mı? Onlara hayvan desek, hayvanlara yazık olur. Onlar sadece insanlığın yüzkarası. Hiç belli olmaz bu şerefsiz kadını belki bir gün sokakta çöp tenekesinden ekmek ararken görebiliriz. Varsın bizi kaba kelimeler kullanıyor diye itham edenler çıksın. Ben bu şerefsizlere şerefsiz demekte devam edeceğim.

Kıymetli yavrum, yeni maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :