Sayın İlknur Hanım,

20.1.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, ben sadece anlattığım bir durum hakkındaki duygularımı, düşüncelerimi söyledim. Sana o insanlarla git, münakaşa et, fikirlerini anlat, kabul ettir demedim ki. Ben onların değil hiç kimsenin münakaşa için muhatap alınmasına taraftar değilim. İsteyen istediğini düşünür, isteyen istediği gibi hareket eder, buna biz karışamayız ki. Allah’ın ruhsuz, duygusuz, incelikten uzak mahlukuna niye ben gideyim, muhatap olayım? Bundan büyük aptallık olur mu? Ama bir sual sordun, ölüm bahasına da olsa o soruya içimden geldiği gibi cevap vermeye mecburum. Mes’ele bundan ibaret. Ömür boyu hiçkimseyle münakaşa etme. Sorulmadıkça da fikirlerini söyleme. Merhaba, merhaba. Bu kadarı onlara yeter. Ben böyle düşünüyorum. Artık dilediğin gibi hareket et. Biz bu dünyaya münakaş etmeye gelmedik. Darwin diye bir adam çıkmış, dedesinin orangutan olduğunu söylüyor. E, ben sayın Darwin’in dedesini ondan iyi bilecek değilim ya. Mes’ele şu hayatı güzel yaşamakta. Aşk dolu, güzellik dolu, estetik dolu, şiir dolu yaşayabilmekte. Gerisi bana vız gelir. ha adamın dedesi orangutanmış, bana ne kardeşim, iftihar etsin dedesiyle. Bilmem ne demek istediğimi anlatabiliyor muyum? Biz, kimsenin zevkine, görüşüne, anlayışına, dedesine, ninesine karışacak değiliz. Sayın Darwin, istiyorsa bayramda dedesinin elini öpmeye gitsin. Giderken de bir kilo muz almayı unutmasın (bunlar da Pazar şakası, hep ciddiyet de olmaz ya).

Belki hastalık nedeniyle anneannen yaşama sevincini kaybetmiş olabilir, ona daha çok sevgi; daha çok ilgi göster, onunla meşgul ol, ellerini, başını okşa, onu çok sevdiğini söyle. Sanırım faydası olur.
Selam, sevgi ve saygı ile.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :