Değerli Hocam,

Sizi çok seviyorum. İnanın televizyonda o güzel cemalinize bakmak bile insana huzur ve mutluluk veriyor. Allah size sağlıklı, güzel ömürler versin. Sizi başımızdan eksik etmesin inşallah; çünkü, size çok ihtiyacımız var. İnşallah bizler de sizin emeklerinize layık oluruz.

Değerli Hocam, sizinle mütevazılık üzerine yazışmak istedim. Efendim, çevremizde bazı insanlar yaptıklarını anlatmaktan çok zevk alıyorlar. Nereye gitmişler, ne yapmışlar, nasıl vakit geçirmişler...Ben sorulmadıkça gezdiğimi, tozduğumu veya yediğimi, içtiğimi ballandıra balladıra " Ay süperdi! Çok eğlendik!" şeklinde anlatmam. Sorulursa da sadece "Güzeldi" derim. Kul hakkı olacak diye korkarım. Karşımdaki de yapmak ister ama yapacak imkanı olmayabilir, diye düşünürüm.

Ben başkaları bu tarz konuşmalara girince sıkılıyorum. İçimden bunları niye anlatıyor? Beni hiç ilgilendirmiyor ki diyorum. Ama karşımdakini kırmamak için de anlatınca dinliyorum. Fakat dinledikten sonra da içimi bir huzursuzluk kaplıyor. Bu kişi neyi ispatlamaya çalışıyor diye düşünüyorum. O dediği şeylerin çoğunu belki daha fazlasını ben de yapmışım ama ona anlatmamışım. Münasip bir dille bahsettiği şeylerden haberdar olduğumu söylüyorum.

Efendim bilemiyorum acaba ben mütevazılığı yanlış mı anlıyorum ya da pek kendimi anlatmamak ile mütevazılığın dozunu mu kaçırıyorum? Doğrusu bu hususta da ifrata ve tefrite kaçmamak lazım olsa gerek.

Hocam sizinle hayatımda yeni bir sayfa açıldı. Ödevini almış bir öğrenci gibi gayret içerisindeyim. İnşallah motivasyonum bu şekilde devam eder. inşallah bana ve arzu eden herkese Rabbim menzil-i maksuda ulaşmayı nasip eder.

Allah, sizden ve şuanda aynı mekanı  paylaşamaksak da ışığı ile bizi aydınlatan, örnek olan güzel insan Rana Hanımefendiden  razı olsun!

Selamların en güzeli ile esen kalın!

Gül Uçar

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :