Sayın Muhammed Ali Ensari,

22.1. 2008 tarihli mailinizi aldım.

Hayata atılması gereken yaşta bir genç kıza veya bir delikanlıya komşunun çocuklarını örnek gösterip “Bak işte, komşunun çocuklarını gör de utan, sen ne zaman adam olacaksın” demek benim nazarımda bir cinayetten farksızdır. Hayatta en kötü yapılan iş budur. Bunun yapan ana babalar dünyada da ahirette de bunun hesabını veremezler. Bu bir insanlık ayıbıdır. Pekiyi yapılacak olan nedir? Bana göre herzamankinden çok daha fazla o genç insana sevgi ve saygı gösterilmeli, moral verilmelidir. Her vesileyle onu çok sevdiğimizi, ona inandığımızı tekrar tekrar büyük bir incelikle, edeple, saygıyla söylemelidir. Onun iş aramasına, ailece yardım etmeli, çevre ile istişare ederek iş imkanları aranmalıdır. Bu arada evde, fırında poğaça, börek, kurabiye yapıp pazarda satmasını temin etmelidir. Ne olur şu bizim toplumdaki manyakça burnu büyüklüğü bırakalım artık. İş iştir. Gerektiğinde bir iş hanının lavabolarını, tuvaletlerini temizlemek de şerefli bir iştir. Benim tanıdığım bir genç bu şekilde para kazanarak çok kıymetli bir doktor oldu. Muhakkak resmi veya özel bir kuruluşta çalışmak iş olarak yalnız onu görmek çok ama çok yanlış bir iştir. Limon satmak da çok önemli bir görevdir. Önemli olan parazitlik yapmadan, kimseye yük olmadan kendi ayakları üstünde hayat yolunda yürüyebilmektir. Amerika cumhurbaşkanı Truman, hayata bir restoranda bulaşıkçılık yaparak başlamıştı. Hayat onu cumhurbaşkanlığına kadar götürdü. Bu şek,lde ekmeğini kazanan pek çok ünlü vardır. Bunu bir gurur vesilesi yapmak, ben onu yapmam, bunu yapmam demek bizi ebediyyen hüsrana götürür. Her iş saygındır, güzeldir. Önemli olan onu en güzel yapmak için çaba harcamaktır. Lütfen bu burnu büyüklükleri bırakalım. Adam olmak için, hazret-i insan olmak için çaba harcayalım.

Kıymetli yavrum, bilmem ne demek istediğimi anlatabildim mi? Bu konuda böyle düşünüyorum.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :