Değerli Hocam,

Sizin ve tüm inananların Cuma günü mübarek olsun inşallah. 

Hocam, sizinle iş yerinde bugün yaşadığım bir olayı paylaşmak istiyorum. Evvelsi gün bir iş arkadaşımla ayaküstü konuşuyorduk; kulağında geçen sene kendisine Umre'ye gittiği zaman aldığı inci küpeler vardı. Ben de içimden gelerek, "Bu küpeler o topraklardan geldi bir dokunayım" dedim. Sonra da hafifçe ona eğilerek sarıldım. Gülüştük. Arkadaşım bu olaydan etkilenmiş, küpelerini kolyesi ile beraber bir kutuya koyarak bana hediye getirmiş. Ben tabi çok mahcup oldum. Kabul etmek istemedim. Israrcı davranınca da "Bu jestini hiç unutmayacağımı, yaşadığım sürece herzaman ve durumda arkadaşı olacağımı" kendisine söyledim. Onun da gözleri doldu. Güzel şeyler söyledi. Ben ise onun sevgisine layık olabilmenin sorumluluğu altında doğrusunu söylemek gerekirse ezildim. Yanımdan gidince "Allah'ım arkadaşımın sevgisine layık olabilmeyi bana nasip et" diye dua ettim. İnşallah olabilirim. Sevenlerin sevgisine layık olmabilmenin sorumluluğu ile inşallah hergün biraz daha kendimi yetiştirip düzeltebilirim.

Sevgi ve saygı ile ellerinizden öperim.

Gül Uçar

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :