Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,

25.1.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, mailin beni bir hatırama götürdü. Viyanalı büyük rejisör Carl Ebert, Devlet Tiyatrosunun rejisörü olarak Ankara’ya gelmişti. Kendisi döneminin en ünlü rejisörü idi. Aynı zamanda konservatuarda tiyatro derslerine gidiyordu. Bir gün sınıfa girer herkes üzgündür, sıkıntılıdır. Sebebini sorar, “Efendim” derler, “dün rol tevziatı yapıldı. Hiçbirimiz baş rol alamadık. Biz üzülmeyelim de kim üzülsün”. Carl Ebert, “Çocuklar yanlış düşünüyorsunuz” der, “bazan size verilen rol tek kelimelik olabilir. Onu o kadar güzel telaffuz edersiniz ki zaman geçer piyes unutulur, başrol oynayan unutulur. Ama o tek kelimeyi telaffuz eden unutulmaz.” Mes’ele burada yavrum. Birkaç sene evvel televizyonda “Çocuklar Duymasın” diye bir dizi vardı. Orada bir çaycı vardı, kısa boylu. O kadar güzel “Çaylar” diyordu ki bunun en canlı tanığı olacak. Bir müddet sonra piyesteki herşey unutulacak ama o kısa boylu çaycının “Çaylar” diye içeri girmesi unutulmayacak. Çünkü hiç kimse onun kadar güzel “Çaylar” diyemez... Bazan bir kelime, bir dudak hareketi bir insanı sevinçten ömür boyu mutlu edebilir. Veya ona ömür boyu devam edecek bir ıstırap verebilir. Hayatta basit, küçük, önemsiz hiçbir şey yoktur. Herşey son derece önemlidir.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :