Efendim merhaba,

Sıkılacak ne var diyorsun işte başlıyorum. Hayatım 15 yaşımda istanbula yerleşmekle zindan oldu annem orda yardımcısı vardı İstanbula geldi yardımcısı olmadığı için devamlı alışkanlık olarak benden yardım istedi her gün gece gündüz gelen misafirlere hizmet etmek daha sonra temizlik yapmak beni o kadar bunaltı ki 8 ders'den sınıfta kaldım tekar devam etmedim 1 sene evde oturup sadece hizmet ve temizlik yaptım çünkü ben titiz biriydim annemse istanbul'a yeni gelmenin sarhoşluğuyla gece gündüz geziyordu bunun için şimdi benden özür diliyor. yaz oldumu annemin kardeşleri akrabaları gelir 1 ay kalır daha sonra kötü günümde malesef birgün tam anlamıyla yanımda göremediğim leş kargalarını, yaz tatilimi 5-6 kişi gelip nasıl alt üst ederlerdi anlatamam yaşamak lazım daha sonra halam bu durumu farketi beni yatılı okula yazdırdı Allah razı olsun 2 yıl genç kız gibi yaşadım lise bitti erkek kardeşim rahatsızlandı  tam 4 yıl sürdü kardeşim hep hastanede, annemse gelen giden 4-5 saat oturan boş vaktini öldüren salak arkadaşlarının yüzünden 'yoruldum çay yap meyve hazırla' saçma sapan akıl vermelerini annemin arkadaşlarının buluşma adresi olmuştu evimiz annem şimdi ne kadar aptaldım diyor ama geçmiş olsun bana sen çok haklıydın ama oldu diyor. anlatamam size daha sonra kardeşim öldü bu benim için tam bir darbeydi işe girmemi istemeyen ailem bile işe girmeme razı oldu çalıştığım iş yerinde çok olay yaşadım ama  tekrar evde oturmak istemeyişim nedeniyle her şeye katlandım sonunu zaten biliyorsunuz. Daha sonrada başıma bela olan bu dersane beni daha çok deli etti yıllardır ailem ve beni deli eden kız kardeşim annemi artık bıktırdı oda bilmediği için varını yoğunu verdi açtılar tabi banada başka yerde çalışma burda çalış dediler mecburum (başka SEÇENEĞİM olmaz bu sefer evde hergün kavga olur) zaten kendi işiniz varken başkasının yanında niye çalışıyorsunuz diye mecbur kaldım Gün geçtikçe nasıl dibe vurduğumuzu anlatamam kardeşim çok dik başlı siyaha beyaz demişse o öyledir ona alttan almaktan yoruldum çünkü annem hep sen ablasın senin ödün vermen gerekir diyorlar. işi bilmediği gibi benim de ona yardım etmem izin vermiyor ne dersem kabul etmiyor sonra benim dediğime geliyor ama ne fayda annem bitti maddi ve manevi olarak evimizde huzur kalmadı kardeşim (erkek fatma) denen bir tip benim neden bu kadar çok evlenmek istediğim anladınız mı  evde yetmezdi şimdi işte de beraberiz şimdi keşke önüme çıkan ilk kişiyle evlenseydim bir kişiyle başım ağırırdı çünkü bıktım hayattan iki yüzlü insanlardan en önemlisi kendimden. hiç yaşımı yaşıyamadım bakmayın güldüğüme o benim hiç gerçek yüzüm olmadı işte şimdi pilim bitti hasta oluyorum sık sık çünkü artık sinirlerim iflas etmiş lütfen biraz bana okuyun Allahın izini sizin dualarınızla inşalah güç işlerim kolaylaşır . Dersaneyi satmak istiyor  satsında bizde kurtulsak (kapatamaz çünkü kredi bile çekmiş ailemden habersiz satarsa en azından bankaya bana aneme olan borcun bir kısmını verir ) ben çocuk'ken "abla"  genç kız' ken "anne" olmak ve hep baskı altında olmak kendinize ait hiç hayatınız olmamasını benden iyi bilen olamaz hergün Allah bana sabır ve dayanma gücü ver diye başlıyorum çocukken  yaşanan evdeki huzursuzluk, ağır sorumluluk bilinçsiz baskı devamlı eleştirilmek her şeyi kısıtlamak işte bir insanı getirdiği nokta dini inancım olmasa çoktan canıma kıymıştım hayattan tat almamak ve yanlız'ken ağlayıp kimseye beli etmemek böyle yaşamak çok zor inanın hep kendim halettim artık doldum. Sizi çok öpüyorum

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :