Sayın İlknur Hanım,

29.1.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bugün öyle bir toplumda yaşıyoruz ki bütün değer yargıları alabora edilmiş, herşey karmakarışık. Çok aza istisna dışında insanlar ne yaptıklarını, nereye gittiklerini bilmiyorlar. Böyle bir durumda insanlarda kusur, hata, noksanlık arayacağımız yere “Allah Allah” desek, “onun hala güzel bir tarafı kalmış, ne mutlu ona”. Biz eğer elimizden geliyorsa o güzel bir tarafı iki yapmaya çalışsak. Artık şunun şu hatası var, bunun bu noksanı var demenin zamanı geçti. Hepimiz çok dikkatli olmak durumundayız. Eğer ben Allah’ın günü yedi milyar insana “Ya hayır söyle, yahut sus” diye sesleniyorsam bunun bir anlamı olmalı. Karacaoğlan bir şiirinde

“Bir başıma olsam gam yemez idim

Bir ben değil cümle alem perişan”

diyor. Aman yavrum, kimden ne kötülük görürsek görelim onu affedelim, onu bağrımıza basalım. Onu sevgi ve saygıyla dualarımıza katalım. Onlara, o zavallı insanlara toplum olarak ne verdik ki ne istiyoruz. Bir ülke düşün, bütün gazeteleri magazinle dolu. İlaç için bir tek makale bulamazsın. Ne kadar kanal varsa hepsi dökülüyor. Hepsi lime lime. Hiçbir üniversitemizde bilimsel çalışma yok, araştırma yok. Hepsi kasım kasım kasılıyorlar. Boşluklarını, zavallılıklarını kasıntı ile kapatmaya çalışıyorlar. Tiyatrolarımız sanata, güzelliğe ihanet içindeler. Böyle bir toplumda kime ne diyeceğiz? En iyisi ya hayır söylemek, yahut susmak.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :