İyi akşamlar Sabri amca;

Biraz evvel geldim eve; eşim de yoldaymış, onu bekliyorum, o gelmeden size yazayım dedim; şimdi kapı çaldı, geldi eşim. Bugün bizim eve yakın  Caddebostan Kültür Merkezi var, orada "tarihçi yazar Cemal Kutay'ı anma programı ve konseri" vardı, ona gittim. Kadıköy Belediyesi'ne ait bir kuruluş olan Kasdav ve Moda Gönüllüleri'nin birlikte organize ettiği bir programmış. Müthiş zevk aldım, çok güzeldi. İki bölümden oluşuyordu, ilk bölümde Cemal Kutay'ı tanıtan, onun konuşmalarının yer aldığı bir barkovizyon gösterisi ve onu tanıyanların onunla ilgili konuşmalar yaptığı, anılarını anlattığı bölümdü. İkinci bölümde de piyanist bir hanımefendi, ismi Deniz Bakırcıoğlu'ymuş, harika piyano çaldı, klasik batı müziği. Çalarken aynı zamanda da söyledi; önce Fransızca, sonra Türkçe. Sonra da Trt'den bir klarnet ustası ve bir ses sanatçısı çıktı. Piyano ve klarnet eşliğinde Türk Sanat Müziği söyledi. Gerçekten baştan sona kadar çok güzel bir programmış, iyi ki gitmişim dedim. Hele o piyano çalınırken, içimden "nekadar isterdim böyle piyano çalabilmeyi" dedim. Gerçekten müziği çok seviyorum. Asıl beni en çok etkileyen program boyunca yanımda oturan iki tane hanımdı. Biraz yaşlıca iki tane hanım. İkisi de ara ara birşeyler fısıldaşıyorlardı, pek bilinçli değillerdi, rahatsızlardı, seyrederken nasıl bir heyacanla seyrediyorlar, eşlik etmeye çalışıyorlar, hafif hafif yerlerinde sallanıyorlardı; kafaları yerinde değildi, çocuk gibiydiler. Okadar tertemizlerdi ki...etkilendim. onların hareketlerine bakarken ara ara gözlerim doldu. Programın başından sonuna kadar arkamda da kalabalık bir grup vardı, kimler vardı anlamamıştım, program başladıktan sonra karanlıkta gelmişlerdi. Birisi sürekli öksürüyor, ara ara da sessiz sessiz birbirlerine birşeyler söylüyorlardı, kürsüde konuşulanları duyamadığım için rahatsız olmuştum; hatta biraz saygısız insanlar herhalde diye içimden geçirmiştim, acaba kimler var arkada böyle diye düşünmüştüm. Tam bu sırada ön tarafımda oturanlardan birisi ve hemen onun ardından da diğer yanınımda biraz uzakta oturan birisi, lütfen sessiz olur musunuz diye biraz yüksek bir sesle kızdı arkamdakilere. Bunu duyunca hemen arkamdan "susun, susun, konuşmayalım" diye sesler geldi ve sustular. Sonra ilk ara olunca arkama bakayım bir dedim, kimler var diye merak etmiştim, kafamı bir çevirdim ki arkamda hepsinin başında birer eşarp olan bir sürü yaşlı insan...biriyle gözgöze geldim arkamı dönünce, bana öyle bir gülümsedi ki gözlüklerinin ardından bakan gözleriyle, ben de ona gülümsedim. Hepsi topluca aynı yerden gelmişlerdi ve benim yanımdaki iki tane o rahatsız yaşlılar da onlardandı. Çoğu bilinçli görünmüyordu, yani çoğu çocuk gibiydi. Öylece bakıyordı etrafa ve sahneye, çok heyecanlı ve tatlı görünüyorlardı. Arkamda böyle insanlar olduğunu görünce o düşündüğüm şey için okadar utandım ki kendimden. Meğer tertemiz, tatlı yaşlılarmış onlar. Bense "herhalde biraz saygısız insanlar" diye düşünmüştüm; utandım kendimden. Sonra çok merak ettim nerden geldiklerini, program bittikten sonra bir kadın geldi, o getirmiş onları, hepsi ne yapacağız der gibi o kadının onları yönlendirmesini bekler gibi bakıyorlardı o kadına. Sonra o başlarındaki kadına nerden geldiklerini sordum, çok merak etmiştim ve nerden geldilerse onları ziyarete gitmek istemiştim bir gün; kadın bana "Kayışdağı Darülaceze" dedi. Sonra Programı bedavaya yapanlardan birisi o kadına, siz toplayın onları, sakın gitmeyin, size çay ikram edeceğiz dedi. O başlarındaki kadın da onlara hadi yavaş yavaş dışarı çıkın ve dışarıda bekleyin dedi. Hepsi zaten bunu bekliyorlardı, hemen o kadının dediğini dinleyerek dışarıya çıkıp beklemeye başladılar; ben de yanlarından gözlerim dolu dolu yürüyerek geçtim gittim. Size yazımın başlangıcındayken eşim geldiği için, ona anlattım bunu heyecanla, onları görmeye gidelim, birşeyler götürelim, sohbet ederiz hem de dedim; tertemiz insanlar dedim. Eşim de tamam gidelim dedi. İnşallah en kısa zamanda oraya gidip onlarla sohbet etmek istiyoruz bakalım, hayırlısı... Birazdan babam ve kardeşim gelecekler, annem anneannemde kaldığı için ben de onlar yalnız kalmasın diye bize çağırdım, bizde kalın dedim, bizde kalacaklar bu gece babam ve kardeşim, sağolsun babam kırmadı beni, ısrar edince tamam kalırız dedi. Çok mutlu oldum. Birazdan gelecekleri için yanınızdan ayrılıyorum şimdi. Bu sefer yazdıklarımı okuyup kontrol edemediğim için yazım hatalarım var mı bakamadım; varsa kusuruma bakmayın.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :