Sayın Tuba Hanım,

4.2.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, önemli olan bir kimseye gönül gözüyle bakabilmektir. Evet, insan büyük bir sırdır, meçhuldür, bilinmeyendir ama yine de kılık kıyafetiyle, oturma şekliyle, konuşma üslubu ile, ses tonu ile duyan, düşünen, tefekkür eden, muhakeme eden, soran, araştıran bir insan için yine de pek çok noktaları ister istemez açığa çıkar. Bence sorulan sorulardan çok gönül gözüyle görmek önemlidir. Bilmiyorum hiç bu yöntemi denediniz mi. Mükaleme, çok ince bir sanattır. Zeka ister, kültür ister, incelik ister, taktik ister. Kendiliğinden spontan bir şekilde sohbet açılır. Peşinen ben şunu şunu sormalıyım, bu soruları ezberlemeliyim, dediğiniz zaman maç bitmiştir. Onu sohbetin akışı içinde kendiliğinden bulur, çıkarırız. Öyle insanlar vardır ki kadın olsun erkek olsun zaten kendiliğinden mesele ortaya çıkar. Şımarık, züppe, dejenere, kendini beğenmiş, ukala, kasım kasım kasılan veya aşağılık kompleksi içinde ezilen bir kimseye zaten soru sormaya  gerek kalmaz ki. Mal meydanda. Herşey ortada. Neyi soracağız ki.

Kıymetli yavrum, ne demek istediğimi bilmem anlatabildim mi?

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :