Merhaba Sabri amca; Okudum mailinizi, teşekkür ederim. Yazdıklarınıza uymaya çalışıyorum. Demişsiniz ki “önemli olan olan olaylar değil, olaylar karşısında takındığınız tavırdır”. Gün içinde bunu tekrarlayın demişsiniz. Ben de dediğiniz gibi tekrarlıyorum gün içerisinde bu cümleyi. Dün ve bugün yazılan mailleri okudum, çok hoşuma gitti. Özlem Hanımın yazdığı maile karşılık sizin yazdığınız maili de büyük bir zevkle okudum. Sayın Münir Derman ile ilgili yazdıklarınız da çok güzeldi. Dün akşam erken gittim eve; yani yedibuçuk civarı; herzaman ki gibi. Kayınpederim geldi İznik’ten dün. Akşam hep beraber yemek yedik. Sonra oturduk, sohbet ettik biraz. Bugün akşam da eşimin kuzeni yemeğe çağırdı, hep beraber oraya gideceğiz; çok tatlı bir çocukları var, 2 yaşlarında bir erkek çocuğu. Çok akıllı maşallah;bir keresinde eşim onun yanında,sevmek için yanağıma dokunmuştu, hafif sıkmıştı, biraz acıdı, yüzümü buruşturmuşum farkında olmadan azıcık, bir baktık eşimle beraber,çocuk yüzümdeki ifadeden olacak ki o da hayretle yüzümüze bakıyor ne oldu der gibi; gülerken birden yüzü ciddileşiverdi, meraklı gözlerle bize bakarken eşim hemen öptü yanağımdan gülerek ben de gülümsedim; o da bir sorun olmadığını anlamış olacak ki hemen gülümsedi. Ozaman hatırlıyorum da eşimle konuşmuştuk nekadar dikkat gerektiriyor çocuk yetiştirmek diye, ufacık birşeyden etkilenebilirler diye düşünmüştük. Yarın akşam da bugün gittiğimiz eşimin kuzeninin babasının, yani eşimin amcasının ölüm yıldönümüymüş; yarın da hep birlikte eşimin yengesinde toplanacağız Allah kısmet ederse. İşte böyle Sabri amca. İşimin arasında şuan çok müsaittim, hemen size bir mail atayım dedim. Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :