Sayın Hocam,

Size ve tüm gönül dostlarına selamlarımı  sunarım.

Emerson, "Hayatta rast geldiğim her insan bir bakımdan benden üstündür ve ben onlardan bir şey öğrenebilirim" demiş.En basit dediğimiz insandan bile öğreneceğimiz çok şey olabilir.Hatta ben çocuklardan bile çok şey öğrenebileceğimizi düşünüyorum.

Bir çocuğun yürümeyi öğrenirken gösterdiği sabrı çok az yetişkin gösterebilir.Çocuğun yılmadan, düşe kalka  yürümeye çalışmasını seyretmek insana sabır ve azim konusunda çok şey öğretir.

Çocuklar çevrelerindeki her şeye  hayretle bakarlar ve öğrenme merakları çok gelişmiştir.Biz büyüklerin sıradan dediği  bir çok olay onların gözünde olağanüstüdür ve tasavvuftaki hayret makamına onlar doğuştan sahiptirler.

Biz yetişkinlerin görme sanatı dediğimiz  nitelik çocuklarda doğuştan vardır.Aynı fotoğraf makinesi gibi her ayrıntıyı kaydederler, en ufak mimikleri bile kayda alıp değerlendirirler. İnsanlar büyüdükçe bu özelliklerini nasıl kaybederler gerçekten  bilimsel araştırma konusu olmalı.

Çocukların kavga ettiklerini ve tartışıklarını çok görürüz fakat belli bir süre sonra her şeyi unuturlar ve yeniden oyuna başlarlar.  Ömür boyu birbirine küsen ve konuşmayan yetişkinleri görünce acaba kim daha çocuk diye düşünmekten insan kendini alamaz.

Çocukta küçük yaşlarda benlik duygusu gelişmemiştir,kendisini ailesinden ve diğer insanlardan ayrı hissetmez.Çocuk büyüdükce benlik ve ayrı olma duygusu gelişmeye başlar.Kendisini benlikten arındıran ve tüm insanlarla bir gören yetişkin insana biz ermiş diyoruz.

Çocukların içinde her zaman bir umut ateşi vardır ,en azından ufak bir rüzgarla yeniden alevlenecek bir kor vardır,hiç bir zaman tamamen karamsarlığa kapılıp hayata küsmezler. 

Bunlara baktığımız zaman bir çocuk bile insana büyük dersler verebilir. Eğitim durumumuz ve mesleğimiz ne olursa olsun hayatta hepimiz hem öğretmeniz, hem öğrenciyiz. Hatta bazen  aynı anda hem öğretmen , hem öğrenci olabilmekteyiz. Hayatın belki de en şaşırtıcı yönlerinden birisi  budur.

Selam,sevgi ve saygılarımla. Allah'a emanet olun.

İsmail

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :