İyi akşamlar Sabri amca;

Yaklaşık kırk dakika önce açtım sitenizi; dün ve bugün yazılan tüm mailleri ve cevaplarınızı okudum. Yine herzaman ki gibi çok zevk aldım okuduklarımdan. Bugün öğlen saat oniki civarları pencerenin önünde oturmuş çayımı içerken radyoda da Türk Sanat Müziği kanalını dinliyor, etrafı seyrediyordum; bizim evimiz birinci kat; daha doğrusu giriş katı gibi; yedi-sekiz merdiven çıkıyorsunuz hemen orası. Önümüzde büyükçe ki taraflı bir bahçe var, apartmanın bahçesi; iki bahçenin tam ortasında da caddeye çıkan bir yol. Bahçede büyük ağaçlar, güller var. Salondaki fiskos masasının yanındaki koltuklardan birine oturmuş çayımı içerken yağmuru, ağaçları, yeşilliği, etrafın güzelliğini seyrediyordum. Sonra gözüm sağ taraftaki bahçeye takıldı, baktım birkaç karga bir şeyi didikleyip duruyor; biraz uzak olduğu için ve tam didikledikleri şey ağacın arkasında kaldığı için ne olduğunu göremedim; herhalde yiyecek birşey falan diye düşündüm; sonra bir de baktım ki birşey zıplıyor ve onlardan kaçmaya çalışıyor; bir serçe... Hemen kalktım yerimden dışarı çıktım hızla onları kovmak için; o tarafa doğru yaklaşınca tüm kargalar büyük ağacın tepesinde çeşitli dallara kondu. Serçenin başına geldiğimde ne yazık ki ölmüştü. Hayvanı didikleye didikleye öldürmüşler, yetişemedim, çok üzüldüm. Gözlerim dolu dolu oldu; yukarıya ağaç dallarına baktım; benim serçenin başından gitmemi bekler gibiydi hepsi; serçenin başından ayrıldığım anda gelip yiyeceklerdi onu. Onu bir torbanın içine koydum ve çöp kutusunun oraya koydum. Sonra eve gittim, bir süre sonra kargalar geldiler; aradılar, baktılar, dolaştılar biraz orada; sonra da gittiler uçarak. Çok üzülmüştüm o serçeyi kurtaramadığım için... Sonra bu olay üzerine düşündüm biraz; hayatta da böyle insanlar var diye düşündüm; kargalar gibi! güçlü olanlar, acımasız olanlar zayıfı, narini eziyor, tartaklıyor, dövüyor, hatta öldürüyor. Ne yazık! Çok üzüldüm...

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :