Sayın Can,

11.2.2008 tarihli mailinizi aldım.

Sevgili yavrum, ben hayvanların, bitkilerin, eşyanın arasında da sevgi olacağına inanıyorum. Ve bundan hiç şüphe etmiyorum. Geçen gün Çiğdem Teyzen, bana küçük bir not defteri almış, defterin üzerinde küçük bir kız çocuğunun ve bir köpeğin resmi vardı. İkisi de birbirine öyle sevecen bir şekilde yaklaşmışlardı ki kız çocuğunun yüzünde tam bir inanç ve teslimiyet, köpeğin yüzünde inanılmaz bir mutluluk ve duygusallık vardı. O defteri çalışma masamın üzerine koydum. Bazan duygulanıyor, heyecanlanıyor, bazan ürperiyor, ağlıyorum. Zaman zaman yalnız kalan küçücük bir kedi yavrusunun bir köpek tarafından emzirilip, himaye edilip, büyütüldüğünü görüyoruz. Gülderen Hanım anlatmıştı: Onların Altınoluk’da yazlıkları var. Her yıl gidiyorlar. Gülderen Hanım, bir hususu müşahede etmiş. Sahipleri tarafından orada bırakılan, terkedilen  köpekler, Altınoluk’lu daha büyük bir köpek tarafından himaye ediliyor, beraber dolaşıyorlar, beraber yiyecek arıyorlar ve beraber uyuyorlar. Daha bunun gibi nice olaylarla karşılaşıyoruz. Bütün bunlar bize hayvanlar aleminde de sevginin varolduğunu göstermiyor mu? Öyle insanlar var ki kendilerine ait eşyayı son derece edeple, sevgiyle, saygıyla kullanıyorlar. Aradan yıllar geçiyor, o eşyada en ufak bir eskime görülmüyor. Bu, eşyanın duyarlığını göstermez mi? Daha nice olaylar sayabiliriz. Bütün kainatın özü, ruhu sevgidir, saygıdır, özen duygusudur.

Sevgili yavrum, benim görüşüm böyle. Yeni maillerini bekliyor, gözlerinden öpüyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :