Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,

12.2.2008 tarihli mailinizi aldım.              

Kıymetli yavrum, bir tarihte Bekri Mustafayı imam yapmışlar. Bir adam ölmek üzereymiş. “Bana” demiş, “geldiğim dünyayı sorarlarsa ne diyeyim? Bekri Mustafa, adamın kulağına eğilmiş “Bekri Mustafa imam olmuş dersin, başka şeye lüzum yok. Onlar herşeyi anlarlar.”

Sevgili yavrum, gazetede okuduğun haber bana bu hikayeyi anımsattı. Ne diyeyim yavrum, o kadar üzüldüm ki. Bütün gecem zehir olacak. Bir bakan, bir genel müdür ve halen Topkapı Sarayı müdürü olan bir profesör el birliği etmişler, rüşvet için fetva çıkarmışlar. Allah sonumuzu hayır getirsin. Hayatta öyle durumlar oluyor ki artık söz bitiyor. Ağlamaktan başka elimizden birşey gelmiyor. Yazıklar olsun. Utanç verici, yüz kızartıcı bir durum. Şu anda memleketimiz için bir sürü adi, aşağılık, rezil insanın yanında yaşamak mecburiyetinde kalan asil, temiz, güzel insanlar için içimden hıçkıra hıçkıra ağlamak geliyor. Bir toplumun değer yargılarıyla bu kadar oynamak olur mu? Peki, o rüşveti almaktan Allah korkusu ile, ahiret korkusu ile, Mahkeme-i Kübra korkusu ile kaçınan insanlar ne yapsın? Bizim çok bilmişlerimiz meseleyi halletmişler. Ama unutmasınlar ki halâ harama, helale inananlar da var. Onlar ne yapacak? Bu konuda söylenecek çok söz var. Ama kelimeler boğazıma tıkanıyor...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :