Canim dedem,
Ben su anda size Polonya'dan yaziyorum. Aklima bisey takildi. Gonul sohbetine ihtiyac duydum. Pamuk dedem, aklima takilan su, ben felsefeyi, felsefe konusmayi cok seviyorum. Ben kafami o sekilde bosaltiyorum ve felsefe benim adeta yasama sanatim. Cevremdeki hocalarim ise cok fazla felsefeye dalma, kafayi bozarsin. Biraz yuzeysel seylerle mesgul ol. Sohbet etmeyi unutursun, kimse seni anlamaz, yapayalniz kalirsin dediler. Sasirdim. Efendim ben insanlarla iletisim kurup cevremi genisletmeliymisim bu cok ise yariyormus. Yani aklim yerine cevremi genisletmemi istiyorlar benden. Kalbim buzustu. Gozlerim doldu. Su anda size yazarken gozlerim yasli yaziyorum.
 
Burda iki gun once cuzdanimdan butun parami almislar. Cok uzuldum ama hocalarimin bana parami caldirdigim icin teselli yerine parana sahip cikamiyorsun der gibi davranmalari ve bizi de zan altinda birakiyorsun boyle de parami kaybettim demen de hic hos degil demeleri beni sok etti. Tabii hemen babacigima teselli almak icin telefon actim. Babam gercekten baska bir insan. Bana dedigi ilk sey "Saglik olsun, sakin uzulme, ben simdi sana yollarim. Her seyde vardir bir hayir" oldu. Beni oyle rahatlatti ki anlatamam. Gozumden yaslar suzuluverdi. Allah dostu olmak boyle bisiydi.
 
Bide nedense burda duayi yakararak yapamadim. Kalbimde inanilmaz guzel bir duygu hissederdim dua ederken Allah'i hissederdim. Kendimi cok guvenli hissederdim. Acaba Allah'i  gucendirmis bisey mi yaptim ki bi iki gun o duygumu hissedemedim ve bu bende stress yapti.
 
Iste boyle Pamuk dedem, bu dunyayla oteki dunya arasinda denge kurabilmek gercekten cok zor. Allah hepmizin yardimcisi olsun. Allah sizden razi olsun.
 
Saygilarimla
 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :