İyi akşamlar Sabri amcacım;

Ancak şimdi oturabildim bilgisayarın karşısına; Cumartesi sizi gördüğüm andan beri bir an önce otursam da Sabri amcaya mail atsam diyorum, şimdi kısmet oldu. Eşim de ben de çok mutlu olduk sizi gördüğümüze, Cumartesi günkü sohbetinizden çok memnun kaldık. Allah sizden razı olsun. Ne kadar güzel, bütün insanlara güzel kalbiniz açık. İnşallah Allah dileyen herkese de eşime de bana da bunu nasip eder bir gün. O günün gecesi yataklı trenle çok rahat geldik, trenden indikten sonra devlet demiryollarının misafirhanesine eşyalarımızı bıraktık, annemle kardeşim biraz uzanıp dinlendiler; bizde eşimle birlikte Anıtkabir'e gittik; çok güzeldi. Daha önce bir kez görmüştüm orayı, bu sefer daha bir güzel geldi. Sonra Kızılay'da annemlerle buluştuk ve bir yerde oturup konferansınıza gelmeden önce birşeyler yedik. Sonra konferans salonuna geldik; oturduk. Biraz erken gelmiştik, saat öğlen 12.50'ydi. Konferansın başlamasına kırk dakika vardı, altıncı sıraydı sanırım oturduğumuz yer, çok az kişi vardı; içeriye baktım, üzüldüm öyle boş görünce önce, sonra konferasın başlamasına zaman azaldıkça iyice dolmaya başladı salon, sonra bir baktım ki ayakta kalanlar var, sandalye getirdiler, onlar da oturdu. Gelenlere baktım, inceledim biraz. Sonra sizi gördüm, öne oturdunuz, herkes yanınıza gelip elinizi öpüyordu; sonra ismimi duydum, bir hanım efendiye 'İlknur hanım siz misiniz' diye bir şey dendiğini duydum; sonra biz de kalktık yerimizden ve yanınıza gelmeye çalıştık; size yaklaşınca elinizi tuttum ismimi söyledim; benim elimi tuttunuz "siz bizim akrabamızsınız" dediniz bana; bilemezsiniz nasıl mutlu oldum. Elinizi tuttuğum zaman sizi yıllardır tanıyormuşum gibi hissettim, okadar tatlıydınız ki; sonra yine kendi oturduğum sıraya geçtim, oturdum,duygulandım; size bakıp bakıp duygulandım. Konferansınızı dinlerken ara ara duygulanıp gözlerim doldu sürekli. Ara ara yanımda ki eşime baktım, o da sürekli gözlerini siliyordu, duygulanıyordu. Çok güzel anlardı bizim için. Nermin teyzeyi de epeydir görmemiştim, onu gördüğüme de çok memnun oldum. Sonra konferans bitti; yine herkes sizin elinizi öpüp hoşçakalın diyordu; sonra biz de eşimle sıraya girdik; yine elimi tuttunuz, bana "gidiyor musunuz" diye sordunuz, "evet" dedim, "hemen gidiyor musunuz" dediniz arkasından, gidiyoruz dedim hiç istemeden; o an sanki kalmamızı istiyormuşsunuz gibi hissettim, hiç istemedim elinizi bırakmak, yanımdaki eşimi tanıttım size. Ama annemin amcasının kızı ve kocasıyla buluşacaktık, kendilerini hiç tanımıyordum, onlarla konferans sonrası program yapılmıştı. Ve sizden ayrılırken "size kahvaltıya geleceğiz" inşallah dedim; "bekliyorum" dediniz. İnşallah geleceğiz Sabri amcacım eşimle birlikte size kahvaltıya. Allah nasip ederse ve Allah'tan bir mani çıkmazsa ve siz de müsait olursanız Nisan ayı içinde size kahvaltıya gelmeyi çok istiyoruz eşimle birlikte kahvaltıya. Sonra sizden ayrıldık, annemin amcasının kızı ve kocasıyla buluştuk, çok iyi insanlar, çok ilgilendiler bizimle. Bizi önce yedinci caddeye götürdüler, orda yürdük biraz; etrafa baktım, insanları inceledim, hep genç genç insanlar. Sanırım tüm üniversite öğrencileri buraya geliyordu. Sonra Kahve Dünyası diye bir yerde kahve ikram ettiler bize. Daha sonra Gölbaşı diye bir yere gittik. Çok hoşuma gitti orası. Sessiz, sakin, güzel bir yer. Göl soğuktan donmuştu, kocaman, beyaz bir buz pisti gibiydi. Gölün üzerinde uçuşan martıları seyrettik biraz. Bembeyaz, pamuk gibi, narin görünümlü martılar gölün üzerinde topluca birşeyler ararmışçasına uçuşup duruyorlardı. Eşim birkaç resim çekti. Çok seviyor resim çekmeyi eşim, doğa resimleri. Sonra hava kararıp da soğuk iyice hissedilmeye başlayınca üşüdük ve oradan bizi çok güzel bir lokantaya götürdüler, orada içtiğim soğan çorbasını hiç unutamayacağım. Tarifini sordum, annemin amcasının kızı anlattı, inşallah yapacağım evde. Sonra oradan evlerine götürdüler bizi, çay ve meyve ikram ettiler. Okadar düzenli, intizamlı bir evdi ki çok beğendim. Annemin amcasının kızının kocası çok konuşkan bir insan. Mevlana'nın Mesnevi'sini okuyormuş; biraz sohbet ettik hep birlikte. Sonra çocukları geldi, o da Bilkent Üniversitesi İktisat son sınıfta okuyormuş. Efendi, saygılı, genç bir çocuk. Sonra hep birlikte bizi istasyona götürdüler, tren kalkana kadar beklediler ve bizi geçirdiler. Biz giderken aynı vagonda iki tane asker uğurlanıyordu, kardeşimi düşündüm duygulandım biraz; inşallah bu çocuklar rahatça askerliklerini yaparlar dönerler dedim. Sonra da inşallah kardeşim de bu sene hayırlısıyla askerliğini güvenli bir yerde rahat yapıp hayırlısıyla döner diye geçirdim içimden. Annemin amcasının kızı ve kocasından Allah razı olsun; çok ilgilendiler, bırakmadılar bizi trene kadar. Sabah yedi buçuk gibi geldik İstanbul'a; çok şükür. Babacığım bizi almaya gelmiş istasyona; çok mutlu oldum onu görünce. Sonra annemlerde hep birlikte kahvaltı yaptık ve evimize geldik. Gece uyuyamadığımız için koltukta yorgun ve uykusuzduk; giderken yataklıda uyumuştuk ama koltukta pek uyuyamadık; oyüzden saat onbir buçuk gibi yattık, gözümü açtığımda saat ikiye geliyordu ama hala uykusuz hissediyordum kendimi, kalkamadım yataktan; sonra tekrar uyumuşum; dörtte uyandık eşimle birlikte. Çamaşırları astım ben. Eşim de yiyecek kahvaltılık birşeyler hazırladı. Birlikte birşeyler yedik. Bu hafta sonumuz da bu şekilde bitti. Her anlamda çok güzel bir hafta sonuydu benim için. Yarın yurtdışındaki ofisten beş tane Amerikalı, şirketi denetime geliyorlar, iki hafta kalacaklarmış. Yine çok yoğun bir haftaya başlıyoruz bakalım. Birtürlü bitmiyor denetimlerimiz. Hayırlısı inşallah. Burada mailime son veriyorum, sizi görmek benim için de eşim için de çok güzeldi. İnşallah en kısa zamanda yine karşılaşırız Sabri amcacım. Eşim de ben de sevgi ve saygılarımızı gönderiyoruz size.

Ellerinizden öpüyorum.  

İlknur-Alper

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :