Merhaba Sabri amcacım; Okudum mailinizi sabah iş yerimde; iki kez okudum. Dediklerinizi, ne demek istediğinizi sanırım anladımsanırım. Dediğiniz çok doğru, okumakla tasavvuf öğrenilmiyor. Bir Allah dostuyla edilen bir sohbet insanı okuyarak öğreneceğinden çok daha farklı yerlere götürüyor; günlerce okuyup bir adım ileri gidiliyorsa, o kişi sizi bir saatlik sohbetiyle 10 adım ilerletiyor belki kimbilir. Ben de sizi çok seviyorum, evde hep isminiz ağzımda; ama tabii ki nekadar doğru yaşıyorum, doğru şeyler yapıyorum, olaylar karşısında doğru hareket ediyorum bilmiyorum. Sizi 9 sene önce ilk defa gördüğümde beni bir sohbetiniz nerelere götürmüştü Allah biliyor; çok ürpermiş ve nedense korkmuştum ve bütün bir gece ağlamıştım. O geceyi nasıl unuturum! Sonra karşımdaki insanları o sohbetinizden sonra çok farklı görmeye başlamıştım; bu da beni korkutmuştu. Sonra dua etmiştim “Allah’ım ben korkuyorum, ben normal halime dönmek istiyorum” diye. Halbuki şimdi düşününce ne kadar anlamsız bu korku. Siz bana daha önce hiç görmediğim çok farklı şeyler göstermiştiniz; oysa ben korktum. Bilinmeyen bir alem insanı korkutuyor, beni korkuttu. 9 sene sonra sizi tekrar görmek nasip oldu; bu korkumu içimden attığımı farkettim sizi tekrar görünce. Hatta dediğim gibi elinizi hiç bırakmak istemedim. İnşallah tekrar tekrar görmek nasip olur sizi. Yazmak ve görmek çok farklı çünkü. İnsan yazarak bazı şeyleri hissedemeyebiliyor, oysa görerek çok farklı şeyler hissedebiliyor. Size yazmak da çok güzel. Ama dediğiniz gibi görüşmek çok başka. İnşallah en kısa zamanda tekrar görüşürüz Sabri amca. Siz de İstanbul’a gelirseniz ne zaman isterseniz bize gelebilirsiniz. Eşim de ben de çok memnun oluruz sizi ağırlamaktan. Daha yabancılar gelmediler şirkete denetim için, ben de fırsattan istifade size yazayım dedim hemen. Benim en yakın arkadaşım bizim şirkete çok yakın bir yerde çalışıyor; aynı cadde üzerinde şirketlerimiz; birimiz caddenin başında diğerimiz sonunda; her öğlen ortada bir yerde buluşup birlikte yemek yiyiyoruz. Onunla çok eski arkadaşız; çok seviyorum onu. Yıllarca aynı apartmanda oturduk, ailelerimizde çok eskiden tanışıyorlar. Onun halasıyla, annem ve babam aynı fakültede okumuşlar eczacılıkta. 20 küsür senelik arkadaşım kendisi. Çok iyi bir insan. Ona da hep sizden bahsediyorum, sohbet ediyoruz birlikte öğlenleri. O da okuyor sitedeki yazılarınızı. Öğlen yine onunla buluşup yemek yiyeceğiz kısmet olursa. Bizim şirket Taksim’de; geçen gün bizim şirketten bir arkadaş çıkarken; saat öğleden sonra dörtbuçuk civarı iki kişi saldırmış kıza, kap kaç olayı. Kızı gördüm, çok üzüldüm; kız çantasını vermeyince vurmuşlar, yüzünde bayağı bir çizikler, kızarıklıklar oluşmuş. Bunu duyunca tedirgin oldum bayağı. İçimden dedim güpe gündüz nasıl bir cesaret bu böyle! Nasıl insanlar böyle bunlar! Allah kötü niyetli insan çıkarmasın kimsenin, benim de karşıma. Annemlere de söyledim, onlar da tedirgin oldular, sonra keşke onlara söylemeseydim dedim. Ben aklıma geldikçe yolda yürürken Ayetel Kürsü’yü okuyorum Sabri amca. Birazdan çıkacağız öğle yemeğine. Aklımıza geldikçe gün içerisinde dua okumak insanı korur mu Sabri amca? Size sevgi ve saygılarımı yolluyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :