Sayın Suna Acıöz,

4.3.2008 tarihli mailiniz aldım.

Kıymetli yavrum, keşke bu mailini yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimize ulaştırabilsem. Keşke elimde böyle bir imkan olsa. Yazdıkların beni çok duygulandırdı. Allah razı olsun. Hepimizin bu konuda düşünmemiz, harekete geçmemiz lazım. Türkiye’de insan o kadar horlandı, o kadar ihmal edildi ki artık bizler yediden yetmişe hepimiz sımsıcak br merhabanın, bir tebessümün, içten gelen bir dokunuşun hasretini çeker olduk. Hepimiz yalnızız. Hepimiz ıstırap içindeyiz. Bir apartmana girerken, çıkarken bile insanlar birbirini selamlamıyor. Hal hatır sormuyor. Bir dükkana, bir restorana, bir kafeye gidiyorsunuz bir çehre, bir surat, hoşgeldiniz diyen hak getire. Acaba elimize ne geçecek. Bu kadar nobranlığa, bu kadar duygusuzluğa hayvanca desek yarın hayvanlar bizden davacı olur. Oysa hepimiz nasıl da bir sevginin, bir ilginin, sımsıcak bir merhabanın özlemi içindeyiz. Şunu iyi bilelim ki ancak sevenler sevilir. Ancak saygı duyanlara saygı gösterilir. Hayat inanılmayacak kadar çok güzelliklerle dolu. Neden bigane kalalım bu güzelliklere? Aşık Veysel,

“Yumma gözün kör gibi”

diyordu. Lütfen uyanık olalım, sevgimizi, saygımızı, içimizdeki hizmet aşkını göstermek için bahane arayalım. Yerine göre bir omuza konan bir el bir insanı intiharın eşiğinden döndürebilir. Bizlerin ekmeğe ve suya ne kadar ihtiyacımız varsa sevgiye, ilgiye de en az o kadar ihtiyacımız var. Ne olur son yolculuğa çıkmadan önce birbirimizi sevgiyle, saygıyla kucaklayalım. Birbirimize tebessüm edelim, birbirimize ikramlarda bulunalım. İnsan, sevdiği kadar sevilir, saydığı kadar sayılır. El ele verelim, bir insanlık korosu oluşturalım. Ve Beethoven’in 9. Senfonisinde olduğu gibi “Birleşiniz insanlar, kardeş gibi olunuz” diyelim.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :