Sevgili Sabri Amcacığım,

Geçen cumartesi otobüsle Samsuna gidiyordum. Çantamda da kitaplarınızdan biri vardı. Okudukça ruh halimin değiştiğini hissettim, mutlu oldum. Çünkü ümitsizliklerden bahsetmiyor, hep kolaylaştırıyor, umut veriyor Sabri amcam diye düşündüm. Belki de benim anlayamadığım, insanı huzurlu yapan bir şeyler vardı o yazılarda. Özellikle "Kendi şarkımızı söyleyelim." sözü çok güzel.

Sabri amcam insanın kendi kendine yetmesi nasıl olmalıdır? Yani bu yanlız kaldığımızda yapacak bir şeyler bulabilmek midir, insanlara ihtiyaç duymamak mıdır? Ya da kendi kendimize mutlu olabilmek midir? Bana, "Sana tavsiyem kendi kendine yet" demiştiniz, daha çok açıklarsanız çok sevinirim. Allah size sağlık, sıhhat versin inşallah. Hürmetlerimle.

Merve

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :