Sayın Merve Uyar,

5.3.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, çok sevdiğim, saydığım Azize Anne, doksansekiz yaşında. Ankara’da yalnız oturuyor. Birgün merdivenden inerken apartmanın yöneticisi diş doktoru Hişam Bey, yukarı çıkıyormuş. Karşılaşıyorlar. Hişam Bey, “Merhaba anne” diyor. “Nasılsın? Yalnız mı oturuyorsun?” Azize Anne cevap veriyor “Teşekkür ederim evladım, iyiyim, yalnız değilim.” “Kiminle” diye sorulunca cevap veriyor, “Allah’la, Peygamberle, meleklerle beraber oturuyorum”. Hişam Bey, şaşırıyor. Biraz da korkuyor.

Kıymetli yavrum, insanlarla beraber olmak güzel. Ama insanlarla beraber olmak. Deminki maili bilmem okudun mu? Ordaki gibi hayvandan daha aşağı (belhüm adal) yaratıklarla konuşmaktansa yalnızlık bin kere daha iyidir. Aman yavrum, hayatta kötü arkadaştan, kendine saygısı olmayan yaratıklardan daima uzak kal. Onlar insana en büyük kötülüğü yaparlar. Bir atasözünde “Arkadaşının kim olduğunu söyle, senin kim olduğunu söyleyeyim.” deniliyor. Kesinlikle yılışık, şahsiyetsiz, cıvık, manyak insanlarla konuşma. Onlara gayet soğuk davran. Onlar, en azılı yırtıcı hayvandan daha tehlikelidirler. Kendi kendine yeten insanlar hayatlarının her anında temiz, tertipli, düzenli olan kimselerdir. Hayatta bizi meşgul edecek o kadar çok şey var ki. Aman dikkatli olalım. Günlerimiz güzellikle başlasın, güzellikle bitsin. Kaliteli arkadaş bulamadığımız sürece kimseye yaklaşmayalım. Kitaplar en samimi dostlarımız olsun. Güzel sanatları sevelim, tasavvufu sevelim, tabiatı sevelim. Kafamızı ve kalbimizi hep güzel şeylerle dolduralım. Hayatımız bir gül bahçesi gibi olsun. Vaktiyle insanlar kille yıkanırlarmış. Bir adam bir gün hamama gidiyor. Yıkanırken bir de bakıyor kilden gül kokusu geliyor. Bu nasıl olur diye soruyor. Kil cevap veriyor: “Ben, alelade bir toprağım. Yolum bir gün gül bahçesine düştü. Bir gülle üç gün arkadaşlık yaptım. Bir kokum varsa ordan geliyordur”. Biz de öyle olalım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :