Sayın Türkan Hanım,

14.3.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, dua istiyorsun. İyi, güzel. Davete icabet gerek. Ama bu şekilde bir davranış hayata, hayatın kanunlarına, sünnetullaha aykırı değil mi? Oh ne ala. Benim bir sorunum var, başkaları bana dua edecek. Ben de düzlüğe çıkacağım. Bu düşünce tarzı bence çok yanlış. Kolaycılık, tembellik, miskinlik, uyuşukluk değil mi? Sen pişir ben yiyeyim. İnsaf. Biraz da sen kendin pişir. Biz bu siteyi Allah rızası için yedi milyar insana faydalı olalım diye açtık. Gece demiyoruz, gündüz demiyoruz sağlık, hastalık demiyoruz, gece gündüz çalışıyoruz. Şu anda saat 03:58. herkesin uyuduğu bu saatte bu satırlar yazılıyor. Kaç kere rica ettim. Siteyi günü gününe takip eden izleyicilerimiz var. Lütfen dedim, tribünlerde oturmayın, sahaya inin. Ama ne hikmetse bazı kardeşlerimiz omuzlarını silkiyorlar, bana ne diyorlar. Sen pişir ben yiyeyim. Bir gurup arkadaş pikniğe gitseler herkes kendine göre bir hazırlık yapsa yalnız birileri her pikniğe gidişte tam bir vurdumduymazlık içinde ellerini kollarını sallaya sallaya gelseler. Oldu mu ya. Kusura bakmayın, sizin davranışınız da böyle. Hayatta her an bir problemle karşı karşıyayız. Bize düşen görev canımızı dişimize takıp yerine göre ölümü de göze alıp bütün gücümüzle çalışmak, mücadele etmek. Azmin elinden birşey kurtulmaz. Lütfen, siz de meseleye seyirci kalmayın. Olağanüstü bir çaba harcayın. Gidin, en kirli kapıları açın. En kirli şeyleri elinize alın. Bu duygunuzu yenmeye çalışın. Allah, çalışanı, gayret edeni yolda koymaz. Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermez. Lütfen bir postüla olarak önce bunları kabul edin. Unutmayın ki zafer, zafer benimdir diyenlerindir.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :