Değerli büyüğüm

Sizin bloğunuzla annemin arkadaşı bir hanımın doktoru vasıtasıyla tanıştım. Ona teşekkür borçluyum. Ben çok iyi bir dinleyiciyim, insanlar bana dertlerini anlatır, ben de elimden geldiğince onlara yardım etmeye çalışırım ama annem dahil hiç kimsenin beni dinlemek istediğini görmedim. Bu yüzden bir aydır okuduğum bloğunuzdan da cesaret alarak  size bir sorum olacak. Ben çok yanlız bir insanım babamı kaybettiğimde 28 yaşındaydım, babaannemin bana aşırı sevgisi  ve sahiplenmesi) yüzünden özellikle annemle (babaannemi 23 sene önce kaybettim) aramızda anne kız yakınlığı yok. Abartıyor diyebilirsiniz. Bir kez bile saçımı okşamamıştır.sadece bayram ve kandillerde ben elini öperim. O da beni öper.Bende suçlu olabilirim sevgimi göstermemekten ama öğrenememişim demek ki. Babacığımı da kaybettiğim gün annem bana evin reisi sensin artık senin işten dönüşünü bekleyeceğim dedi kızkardeşim 11 yaşındaydı ve bende onların yanlız kalmaması adına karşıma çıkan taliplerimi hep reddettim.Bu arada annemden de evlensen de mürvetini görsem lafını hiç işitmedim. Annem babamdan dul maaşı alır bende 5 sene önce emekli oldum ve çalışırken olduğu gibi hala maaşımın bir kısmını eve vererek birlikte geçiniyoruz. Erkek kardeşim de bekar ama evle alakası yoktur kendi kazanır kendi yer. Kız kardeşim 5 sene önce evlendi nişanının yapıldığı gün bile beni eve istemedi. Bir buçuk yıl dargındık ama yüce Tanrı bile bizim günahlarımız affediyor ben kimim ki dedim ve görüşüyorum onunla bu arada artık annemle darıldığında yaşlılıktan olsa gerek annem arkamdan konuşmalarını anlatıyor. İkisinin beni çekiştirdiğini anlamıyor değilim ama cehaletlerine veriyorum ve hala onlara yardım etmeye çalışıyorum. Düşünüyorum şu ana kadar hep başkaları için yaşadım. Hala çalışmak istiyorum ve ders verdiğim bir kaç öğrencim var. Yanlızlık beni korkutuyor . Özellikle de yanlız ölmek. Yaşlılar evinde neler yapıldığını gazetelerden okuyorum insanlara kimin önce öleceği belli olmaz ama anneme bir şey olsa yapayanlız kalacağım. Evlenme lafı hala annemin tedirgin olmasına neden oluyor. Anlıyorum yanlız kalmak istemiyor. Evin getir götür işlerini ve bir sürü şeyi ben çözüyorum. 48 yaşındayım  ama beni gören insanlar 35 yaşlarında olduğumu söyler. Eğer aradığım vasıflarda birini bulup evlenirsem ya da Ayvalığa yerleşirsem anneme haksızlık mı etmiş olurum? İstanbulda yaşam çok pahalı gel anne başka yere yerleşelim diyorum kardeşlerin İstanbulda diyor ama başka hiç kimsede yok. Yani kafam karışık değerli büyüğüm oturduğum evde kendime ait bir odam bile yok. Oturma odasında yatıyorum. Bilgisayarım da orda . Uyumak için annemin yatmasını beklemek zorundayım kitaplarımı istediğim gibi okuyamıyorum tv gürültüsünden. Oysa salonumuzda var ama annem orası temiz kalsın dediği için o üzülmesin diye oturma odasında yatıyorum. Sonum ne olacak endişesi içindeyim. Belki de saçmaladım ama en azından derdimi sizinle paylaştım. Umarım sizi sıkmamışımdır. Saygılarımla cevabınızı bekleyeceğim. Lütfen cevabınızı yayınlarsanız email adresim gözükmesin.

Esen

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :