Sayın “Adsız”,

8.4.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli  yavrum, rahmetli hocam, Doktor Münir Derman: “Şimdiki zamanda insanın hakiki dostu Allah’la aynı sayıdadır.” derdi. Bizim hatamız burada oluyor. Çevremizdeki  herkese dost gözüyle yaklaşıyoruz. Sonra da ağzımızın payını alıyoruz. Aşık Veysel

“Dost, dost diye nicesine sarıldım

Benim sadık yârim kara topraktır”

diyordu. Kıymetli yavrum, dost aranmaz. Biz önce kendimize dost olalım, kendine dost olmayan başkasına nasıl olsun? Hakiki dost Allah’tır, Peygamberdir, velilerdir. Ivır zıvır adamlara, Öztürk Serengil’in tabiriyle “abidik, gubidik” kimselere dost diye yaklaşırsak gayet tabi avucumuzu yalarız. Dost aranmaz yavrum, onu Allah gönderir. Yeter ki biz o dosta layık olalım. Diyeceklerim bu kadar.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :