Efendim,

Ben genç bir öğretmen hanımım. Halen Anadolunun bir vilayetinde görev yapıyorum. Annemle beraber oturuyoruz. Çevremdeki insanlara bakıyorum, mutlu olan, huzurlu olan kimseleri göremiyorum. Herkes bir çehre, bir surat. Bazan acaba diyorum kabahat benim mi. Bir suçum mu oldu. Ama bakıyorum olay benimle ilgili değil. Herkese, herkese karşı öyle. Sanki insanlar kabalık yapmak için, birbirini incitmek için fırsat arıyorlar. Minicik birşey yakaladıkları zaman sanki içlerindeki zehiri döküyorlar. Efendim, bu durum beni çok üzüyor. Ben, ne yapabilirim? Elimden ne gelir. lütfen açıklar mısınız?

Neriman Öz

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :