Sayın “İsimsiz”,

12.4.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bir gerçeği belirtmek için ne güzel bir mail göndermişsin. Gerçekten birçok insan hep iyilik yapma dileklerini erteleyerek kendi kendilerini ne güzel kandırıyorlar. Farkında bile değiller. Dediğin gibi milli piyangodan büyük ikramiye çıksın da ben de o zaman bir okul yaptırırım diyenler kendilerini ne güzel kandırıyorlar. Güzel kardeşim milli piyangodan para çıkmayı bekleyene kadar apartmandaki kimsesiz yaşlı teyzeye bir kilo meyve al da götür. Kızılay’da yürürken yüzünde asil, masum bir  tebessüm olsun. Okullar açıldığı zamankapıcının çocuğunun kitap ve defterlerini sen alıver. Istırap çeken bir insanın gözyaşını paylaş. Bir hastayı ziyaret et. Bir başsağlığı ziyaretine git. Sana küzen, darılan bir insanı telefonla da olsa git ara. Biz hep gözümüz yükseklerde olan insanlarız. Yunus Emre “Bana rahmet yerden yağar” diyor. Herkesin elinde hayır yapmak, iyilik yapmak için bir imkan vardır. Güzel kardeşim paran yoksa, pulun yoksa bir güzel tebessümün de mi yok. Ne olur bu gelecek hayallerini piyangodan çıkacak iktramiyeleri bir kenara bırakalım, bir dostumuza bir simit ısmarlayalım. Sevdiğimiz insana bir çiçek götürelim. Hiçbir şeyimiz yoksa güzel bir iltifatımız niye olmasın? Bizler bu çağın sevgisiz insanları yerine göre omuzumuza konacak bir elin, yerine göre göğsümüze yaslanacak bir başın özlemi içinde değil miyiz? Niye birbirimizden esirgiyoruz bunları? Hayatta hiçbir şey yapamayacak bir insan bir yetimin başını okşasa az mıdır?

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :