Sevgili hocam merhabalar;

Ben yaklaşık 14-15 yıl önce teyzem vasıtasıyla sizi tanıdım. O sizin bir kursunuza katılmıştı sanırım ve bana sizin gönül sohbetleri isimli kitabınızı hediye etmişti. Ben o yıllarda liseyi yeni bitirmiştim. üniversite sınvında başarılı olamamış ve ailemdede problemler yaşamaya başlamıştım. Sizin kitabınız bana bir ilaç gibi geldi. Beni o karmaşıklıktan, o buhrandan karanlık günlerden çıkardı. Şimdi yazarken bile göz yaşlarımı tutamıyorum. Sizin benim hayatımdaki yeriniz bu anlamda çok farklıdır hocam. Sizinle tanışmak nasip olmadı. bugün aklıma geldi internetten sizi bulmak.baktım böyle bi fırsat var hemen yazmak istedim. ben şimdi bir kamu kuruluşunda çalışıyorum. evliyim ve iki tane dünya tatlısı kızım var ve çok sevdiğim bir eşim. (hayattaki en büyük şanslarım) Şu anda zaman zaman yine bunalıyorum yalnız. Bütün gün işyerimde olduğum için onlarla vakit geçiremediğim için çok üzülüyorum. Onlara yetemediğimi düşünüyorum hocam. istifa edip evde oturmayı düşünüyorum onuda yapamıyorum. sabahları bi telaşla evden çıkıp nasıl akşam oluyor.onların uyku saatleri nasıl geliyor anlamıyorum. hayatımın tekdüze gittiğini düşünüp karamsarlığa kapılıyorum. İş yerlerini özellikle kamuyu bilirsiniz dedikodu kazanı, insanların hiçbiri memnun değil, iş yapmak istemiyorlar, iş olmasın zam gelsin diye bekliyorlar. İşte bunlar beni çok üzüyor. İlk defa yazıyorum size başınızı ağrıttım kusuruma bakmayın lütfen. ben aslında size teşekkür etmek istiyordum. Geçmiş yıllarımda beni karanlıktan çıkardığınız için.... Ama sorunlarımıda anlatmış oldum. Sizin ve eşinizin ellerinden öpüyorum hocam. Allah sizleri başımızdan eksik etmesin. (sıkıntılarım hk. bilgi verebilirseniz çok memnun olurum hocam) Sevgiler...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :