Sayın Samime Işıkay,

19.4.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, anlamlı, düşündürücü mailini saygıyla okudum. Dostoyevski örneğini ele alarak ıstırabın, insan hayatındaki rolünü çok güzel işlemişsin. Gerçekten insanı insan eden unsurların başında ıstırap geliyor. Istırap insanları olgunlaştırıyor, tekamül ettiriyor. Daha duyarlı, daha anlayışlı hale getiriyor. Rahmetli babannem olgun insanları anlatırken “Yavrum” derdi, “o, büyük insan, değerli insan. Hayat boyu kırk puşttan kırk muşta yemiş.”  Muşta, ele takılan kavga sırasında kullanılan metalden yapılmış bir aletti. Çocukluğumda it takımı, serseriler hep muştayla gezerlerdi. Olaya edebiyat açısından bakarsak Dostoyevski, Tolstoy’la beraber dünyanın en büyük romancısı idi. Acaba onlar o kadar büyük ıstırap çekmeselerdi o mertebeye ulaşabilirler miydi? Haç sanmıyorum. Önemli olan ıstırabı çekerken onun altında ezilmemek, onun bizim hayrımıza olduğuna inanmaktır. Sabredenler, daima zafere ermişlerdir.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :